Το τραγούδι της εβδομάδας

“Η χοντρομπαλού”
Σταύρος Ξαρχάκος και Δέσπω Διαμαντίδου
Στίχοι Νίκος Γκάτσος
Μουσική Σταύρος Ξαρχάκος

Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νους της έτρεχε αλλού

Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου ‘`πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:

«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ’ τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.

Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές

Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή

Σιγά σιγά και ταπεινά
μ’ αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα

Είδα το ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ’ άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά

Γι’ αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ’ ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ’ αραχνιασμένα μνήματα

Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό

Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Γιώργου Σταφίδα “Φθινόπωρο…Οκτώβριος 2018”
“Η ανατολή του ήλιου από το ύψος του υδατόπυργου και κάτω η Ν.Ορεστιάδα στην ομίχλη.”
έτσι μου περιέγραψε ο Γιώργος Σταφίδας την φωτογραφία που διάλεξα για το τραγούδι της εβδομάδας…κι εγώ βλέποντας αυτό που “έπιασε” ο φακός και η ματιά του σκέφτομαι ότι πάντα θα υπάρχουν σύννεφα και ομίχλη…αλλά η ανατολή του ήλιου θα είναι εκεί και θα έρχεται για να ξυπνάει την ελπίδα μέσα μας…γιατί πάντα θα ξημερώνει…

Επιμέλεια Αναστασία Πατλακίδου – Άρωμα Μελωδίας