Τηλεκπαίδευση δύο ταχυτήτων. Στο έλεος οι μαθητές απομακρυσμένων περιοχών

Πρεμιέρα έκανε η τηλεκπαίδευση αυτή την εβδομάδα για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση

Μετά τα γυμνάσια και τα λύκεια που μπήκαν νωρίτερα αυτό τον μήνα σε αυτό τον νέο τρόπο εκπαίδευσης, και υποχρεωτικής (καθότι υφίσταται απουσιολόγιο), πλέον με τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία το σύνολο σχεδόν της εκπαιδευτικής κοινότητας της χώρας λειτουργεί υπό νέες συνθήκες. Από το Yπουργείο και την κυβέρνηση, μέσω διάφορων ανακοινώσεων, θεωρείται διαδικασία που γίνεται με επιτυχία, παρά τα όσα προβλήματα δημιουργήθηκαν ενώ προηγήθηκαν οι δηλώσεις της υπουργού από το βήμα της βουλής που ανέφερε την εξασφάλιση δωρεάν σύνδεσης στο διαδίκτυο από τους παρόχους.

Παρόλα αυτά πληθαίνουν οι περιπτώσεις που σημειώνουν τις αστοχίες οι οποίες δυσκολεύουν ή και αποκλείουν μαθητές από το να παρακολουθήσουν το μάθημά τους. Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, όπως το να μην υπάρχει η οικονομική δυνατότητα σε γονείς να εξασφαλίσουν σύνδεση ή ηλεκτρονικές συσκευές στα παιδιά τους για το καθημερινό μάθημα η απάντηση από τους αρμόδιους είναι πως χορηγούνται μέσα από την εκάστοτε σχολική μονάδα ή/και από τους δήμους αλλά και η πρόσφατη εξασφάλιση για δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Τι γίνεται όμως αν σε μια περιοχή δεν επαρκεί η ταχύτητα που να μπορεί να εξασφαλίσει πρόσβαση στις πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης;

Μια τέτοια περίπτωση είναι η Αγριάνη του Δήμου Σουφλίου, καθώς εκεί περίπου 100 μαθητές πρωτοβάθμιας αλλά και δευτεροβάθμιας εκπαίδευση αδυνατούν να συνδεθούν στο διαδίκτυο για να κάνουν το μάθημα της ημέρας. Το πρόβλημα περιγράφει ο πρόεδρος της κοινότητας Αλή Σαλίχ Ογλού ο οποίος εξήγησε οι μαθητές που κατοικούν στο χωριό όσο και οι φοιτητές οι οποίοι επέστρεψαν λόγω του lockdown αδυνατούν να συνδεθούν στις πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης. Ο πρόεδρος της Αγριάνης ανέφερε πως η ταχύτητα του διαδικτύου στην περιοχή φτάνει μέχρι τα 2mbps ενώ ένα πρόγραμμα που αφορούσε την εξασφάλιση οπτικών ινών σε απομακρυσμένες περιοχές δεν εφαρμόστηκε στο δικό τους χωριό. Ο ίδιος έχει απευθυνθεί ήδη για το πρόβλημα σε διάφορους φορείς προκειμένου να υπάρξει λύση.

Δυστυχώς και αυτό είναι άλλο ένα μεγάλο παράδειγμα πως οι απομακρυσμένες από τα μεγάλα αστικά κέντρα περιοχές εξακολουθούν να βιώνουν καταστάσεις που χαρακτηρίζουν την χώρα μας “δύο ταχυτήτων”. Την ώρα που πριν την πανδημία μιλούσαμε για εξασφάλιση πρόσβασης στο διαδίκτυο με απίστευτα γρήγορες ταχύτητες, σε κάποιες περιοχές ζητήματα που κυμαίνονται από μια απλή πρόσβαση στο διαδίκτυο ή το σήμα της κινητής τηλεφωνίας και παρόμοια θέματα της ψηφιακής εποχής χαρακτηριζόντουσαν από ένα μεγάλο ερωτηματικό – θα φτάσουν ποτέ εδώ;
Ζητήματα τα οποία δυστυχώς υπό το πρίσμα της πανδημίας και του lockdown, όπου το διαδίκτυο αποτελεί το βασικότερο μέσο πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες και αγαθά, φτάνουν να εμποδίζουν την πρόσβαση μαθητών στην εκπαίδευση.

Σίγουρα δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που έχει επιφέρει η υποχρεωτική τηλεκπαίδευση, η οποία αποτελεί για πολλούς μια ακόμη προσθήκη στο χάσμα κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που βίωνε η χώρα και πριν την πανδημία και το lockdown. Και σίγουρα υπάρχουν και λύσεις που προσφέρει το υπουργείο όπως οι εκπαιδευτική τηλεόραση και η τηλεκπαίδευση μέσω τηλέφωνου, λύσεις που όμως προκαλούν ερωτηματικά από το πόσο μπορούν να θεωρηθούν επαρκή έως το πόσα νοικοκυριά στον Έβρο ή και σε όλη την Ελλάδα μπορούν να εξασφαλίσουν έστω και αυτά – είτε γιατί δεν μπορούν οικονομικά είτε επειδή μένουν σε “απομακρυσμένες περιοχές”.