Πιπίλα ή δάχτυλο;

Τα μωρά γεννιούνται με το αντανακλαστικό του θηλασμού. Μερικά μωρά θέλουν να θηλάζουν περισσότερο από άλλα και οι γονείς καταλήγουν στην πιπίλα. Την ίδια δουλειά μπορεί να κάνει το δάχτυλο (αντίχειρας) ή η γροθιά του, ιδιαίτερα μετά τον 2ο μήνα που το μωρό έχει τα πρώτα ενοχλήματα της οδοντοφυΐας και βάζει το δάχτυλο.

Τα παιδιά από τη στιγμή της γέννησής τους και μέχρι τα 2 περίπου χρόνια περνούν το ονομαζόμενο κατά Φρόιντ “στοματικό στάδιο”.

Το πιπίλισμα του δαχτύλου είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο λοιπόν. Οσο για τα χεράκια του; Είναι το καλύτερό του παιχνίδι. Πιπιλώντας το δάχτυλό του, διασκεδάζει και ηρεμεί. Ωστόσο, όσο μεγαλώνει, περνά στο επόμενο εξελικτικό στάδιο και συνήθως σταματά από μόνο του να βάζει το δάχτυλό στο στόμα. Η πλειονότητα των παιδιών εγκαταλείπει τη συνήθεια πριν από την ηλικία των πέντε χρόνων.

 Τα υπέρ

Η πιπίλα «κόβεται» πιο εύκολα από το πιπίλισμα του δαχτύλου. Οταν το μωρό μεγαλώσει, πετάτε την πιπίλα, την κόβετε, λέτε οτι την ξαχάσατε κάπου. Θα ακολουθήσουν κλάματα και γκρίνιες που θα διαρκέσουν λίγες ημέρες, μετά όμως το μωρό θα το ξεχάσει. Αντίθετα, το δάχτυλο είναι πάντα διαθέσιμο. Εξάλλου, όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν, η πιπίλα αποτελεί το τελευταίο και πιο αποτελεσματικό «όπλο» σας για να ηρεμήσει. Αντί να κλαίει, διοχετεύει όλη του την ενέργεια στην πιπίλα, ηρεμεί και κοιμάται. Οι οδοντίατροι συμφωνούν ότι η πιπίλα βλάπτει τα δοντάκια του μωρού λιγότερο από το δάχτυλο. Τα μωράκια που πιπιλούν το δάχτυλο τους πιέζουν τα δόντια τους προς τα έξω και κινδυνεύουν να παρουσιάσουν προγναθισμό.

Τα κατά

Το μωρό, που έχει μάθει να ηρεμεί μόνο με την πιπίλα και του είναι απαραίτητη για να είναι ευτυχισμένο, εξαρτάται από αυτήν.  Ετσι όταν κλαίει το μωρό  ή είναι ανήσυχο, προτού βιαστείτε να του δώσετε την πιπίλα για να το ηρεμήσετε, αναζητήστε τα αίτια του κλάματος και αναρωτηθείτε μήπως θέλει κάτι άλλο. Αν το μωρό σας συνηθίσει να κοιμάται με την πιπίλα, θα σας ξυπνάει τη νύχτα κάθε φορά που τη χάνει.

Τι δεν πρέπει να κάνει η μαμά: