Ο Νοέμβριος στις πρώτες του μέρες και το λουλούδι με την καρδιά παραμένει ακόμα μωβ ανθισμένο…

Το φθινόπωρο φέτος είναι από τα καλύτερα των τελευταίων χρόνων…
Ο γλυκός Νοέμβρης στις πρώτες του μέρες και το χρώμα του ουρανού
παραμένει γαλάζιο ακόμα ενώ το κόκκινο της άγριας αμπέλου
αγκαλιάζει ό,τι βρίσκεται δίπλα της…και προκαλεί αντιθέσεις…

Το σκηνικό στους δρόμους της πόλης γεμίζει κίτρινο,
χρυσαφένιο χρώμα  από τα πεσμένα φύλλα των δέντρων
που στροβιλίζονται  με το παραμικρό φύσημα…
σταματούν όπου βρουν…
ομορφαίνουν κι αλλάζουν τα πάντα…

“…πέστε μου είναι η τρελή ροδιά που σκιρτάει στο φως
σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα…”έλεγε ο Ελύτης
οι ροδιές σε κάθε γειτονιά είναι φορτωμένες με ρόδια
έτοιμες να γεμίσουν τις φρουτιέρες και τα οικογενειακά τραπέζια…

όσο για το μωβ λουλούδι με τα φύλλα σε σχήμα καρδιάς
βρίσκεται κάθε χρόνο στην βεράντα μου και στον κήπο.

Αναρριχώμενο φυτό που κάθε χρόνο ανθίζει το καλοκαίρι και γεμίζει καρδιές παντού…
άοσμο αλλά γεμάτο μυρωδιές από το κηπάκι των παιδικών μου χρόνων…

Ποτέ δεν κατάφερα να μάθω πως λέγεται…μου έφερε τους σπόρους η μαμά μου πριν πολλά χρόνια
κι από τότε κάθε χρόνο ακολουθεί τους κύκλους του…
Στα μισά του Σεπτέμβρη μαζεύω τους σπόρους για του χρόνου…

όμως φέτος συνεχίζει να ανθίζει ακόμα
αγκαλιάζοντας και τους καρπούς του πυράκανθου…

παντού υπάρχει μια καρδιά…

στα παραμύθια ένας ιππότης φυλάει την πιο εύθραυστη καρδιά για να μην σπάσει…αλλά και στην καθημερινότητα
πάντα  υπάρχει μια καρδιά
να σ’ ακούει…να σ’ ακουμπάει…να είναι κει…να σε ζεσταίνει… να είναι κοντά σου…ακόμα και σε μια γλάστρα στην βεράντα…ακόμα και σ’ έναν καφέ…
 Έτσι κι αλλιώς οι καλύτερες στιγμές της ζωής είναι αυτές  που τις ζεις με την καρδιά και τις χαίρεσαι με τους αγαπημένους σου…

επιμέλεια Αναστασία Πατλακίδου – Άρωμα Μελωδίας