Ρούχα προσφύγων-μεταναστών του 2021-22 εγκαταλελειμμένα στις όχθες του Ερυθροποτάμου…
Μία ακόμη ευρηματική και πρωτότυπη ιδέα εφαρμόζει το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης, έτσι όπως συνηθίζει πάντοτε να κάνει διά της εμψυχώτριάς του Αγγέλας Γιαννακίδου στα 20 χρόνια λειτουργίας του. Αυτή τη φορά στο Διδυμότειχο, στις όχθες του Ερυθροποτάμου, την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου και ώρα 5 το απόγευμα, στήνεται ένας ζωντανός συσχετισμός εκατό χρόνων. Ένας αιώνας προσφυγιάς με τις δύο εμβληματικές ημερομηνίες – 1922 και 2022 – το τότε και το τώρα, να ταυτίζονται τόσο. “Εδώ, να μιλήσουμε για όλα όσα μας πληγώνουν, την αδικία και τη βαρβαρότητα που γεννούν οι πόλεμοι“, μάς καλεί όλους η κ. Γιαννακίδου στις όχθες του Ερυθροποτάμου, σ’ ένα χώρο “σύμβολο παγκόσμιο, μιας πορείας, για απελπισμένους και διωγμένους, μέσα από το πρωταρχικό στοιχείο της ζωής, το σύνορο της ζωής και του θανάτου, το νερό”. Πόσο δραματικά αλλά και διαχρονικά επίκαιρη εκδήλωση.
Το κάλεσμα:
1922-2022
Τα ρούχα μου και τα καλά όποιος τα βρεί ας τα πάρει.
Μα της καρδιάς μου τον καημό κανένας να μην πάρει
2022. Έτος μνήμης του συλλογικού τραύματος και τα 20 χρόνια λειτουργίας του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης. Τιμούμε τη μνήμη των Θρακιωτών που οδηγήθηκαν κάτω από τις πολιτικές συνθήκες της εποχής να εγκαταλείψουν τους τόπους τους.
Μία εγκατάσταση στις όχθες του Ερυθροπόταμου στο Διδυμότειχο.
5 Οκτωβρίου στις 17:00
- 11 γυναικεία υφαντά πουκάμισα του 1920-25 με κεντημένα τα 732 τοπωνύμια της ανατολικής Θράκης.
- 11 ρούχα προσφύγων-μεταναστών του 2021-22 εγκαταλελειμμένα στις όχθες.
Ο τίτλος της εγκατάστασης:
1922-2022 Τα ρούχα μου και τα καλά
όποιος τα βρεί ας τα πάρει
Μα της καρδιάς μου τον καημό
κανένας να μην πάρει.
Είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσουμε με το χώρο και το χρόνο, με τη ζωή. Στο χώρο όπου το παρελθόν είναι παρόν.
Σ’ αυτόν εδώ το τόπο που καταγράφηκαν οι τραγικές εμπειρίες από τις βιαιότητες και τους ξεριζωμούς.
Στο σταυροδρόμι για τις διασπορές και τους διαφυγόντες από τις εθνοκαθάρσεις.
Εδω όπου από την αρχαιότητα διασταυρώνονται μεταναστευτικές κινήσεις που έρχονται και ανήκουν, σε άλλα γεωγραφικά και πολιτισμικά δίκτυα, πέρα από την τοπική κλίμακα, γι αυτό και καθιστούν το χώρο σύμβολο παγκόσμιο, μιας πορείας, για απελπισμένους και διωγμένους, μέσα από το πρωταρχικό στοιχείο της ζωής,
το σύνορο της ζωής και του θανάτου, το νερό.
Το νερό
ως καθαρμός πριν από τις σπονδές, και τη θυσία
ως μια από τις παλαιότερες τελετουργίες διάβασης στο δικαίωμα για τη ζωή
Εδώ σ’ αυτόν το τόπο που συγκλίνουν οι διάσπαρτες πληροφορίες για κοινές εμπειρίες και προσεγγίσεις που παραμένουν κρυφές, κάθε φορά που νέα γεωοικονομικά διακυβεύματα προκύπτουν.
Εδώ σ’ αυτόν το τόπο όπου η σχέση του χώρου με τη μνήμη αναμετρούνται σε αξίες, προτάσεις και προοπτικές.
Εδώ, να μιλήσουμε για όλα όσα μας πληγώνουν, την αδικία και τη βαρβαρότητα που γεννούν οι πόλεμοι.
Συντελεστές:
Αγγελική Γιαννακίδου
Φιλοποίμην Ανδρεάδης
Γιάννης Σαρσακής
- Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Δήμου Διδυμοτείχου και του Κοινωφελούς Ιδρύματος Χαριλάου Κ. Κεραμέως.
