“Η άλλη όψη της ελπίδας” από την Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης

Παραμένοντας αμετακίνητος υποστηρικτής της «άλλης όψης», ο Άκι Καουρισμάκι ρίχνει ξανά άγκυρα σε κινηματογραφικό λιμάνι τρία χρόνια ύστερα από αυτό της «…Χάβρης». Δένει στο Ελσίνκι και ξεφορτώνει από το αμπάρι του τον Καλέντ, πρόσφυγα από το Χαλέπι, ο οποίος έχει χάσει την οικογένειά του στον εμφύλιο και αναζητά την αδερφή του σε όλη την Ευρώπη. Όπως και στην προηγούμενη ταινία του, ο 60χρονος Φιλανδός ακολουθεί κι εδώ μια πλοκή στημένη πάνω στην επικίνδυνη για την ευρωπαϊκή ευνομία σχέση ενός παράνομου ξένου κι ενός κοινωνικά απόκληρου, μια και ο έτοιμος για απέλαση και φυγάς πλέον από το «κέντρο φιλοξενίας» νεαρός Σύρος θα βρεθεί στο δρόμο του Βίκστρομ. Ενός πλασιέ αντρικών πουκάμισων ο οποίος σε μια βουβή αρχική σκηνή, υπόδειγμα διηγηματικής λιτότητας και κωμικού τάιμινγκ, εγκαταλείπει ξαφνικά τη γυναίκα και τη δουλειά του. Ύστερα από ένα κερδοφόρο παιχνίδι πόκερ αποφασίζει να ανοίξει ένα εστιατόριο και να προσλάβει ένα κουαρτέτο, όχι ακριβώς εξειδικευμένων, υπαλλήλων, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο Καλέντ.
Η έμφαση δίνεται εδώ στο προσφυγικό ζήτημα, το οποίο προσεγγίζεται από τη γνωστή –αυτήν των ξενοφοβικών στερεοτύπων– αλλά και την αφανή, την «άλλη» όψη της, εκείνη του εξοστρακισμένου πολίτη από την ίδια του την εθνική πραγματικότητα. Ο Βίκστρομ είναι ένα αταίριαστο γρανάζι στην καλολαδωμένη μηχανή παραγωγής που ονομάζεται «βορειοευρωπαϊκή κανονικότητα», καθώς οι απόψεις και τα γούστα του δεν χωράνε σε κάποιο καθωσπρέπει κλισέ.

Γυρισμένη σε φιλμ (η μοναδική στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βερολίνου), η ταινία διατηρεί τα σπάνια χρώματα, τη στιλπνή εικόνα, το ρετρό φωτισμένο φόντο και μια εκπληκτική απόδοση του σούρουπου, όπως μόνο ο Καουρισμάκι μπορεί να πετύχει. Γι’ αυτόν το δεύτερο σταθμό στην άτυπη τριλογία για τα λιμάνια της Ευρώπης, ο Καουρισμάκι τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ Βερολίνου 2017 ενώ θεωρήθηκε ως η καλύτερη ταινία του 2017 από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου.