Περιφερειακή Επιτροπή Ισότητας για την 25 Νοεμβρίου Ημέρα κατά της ΒΙΑΣ των Γυναικών

 «Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου. Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη». (1995, 4η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών, Πεκίνο).

 Η 25η Νοεμβρίου ορίστηκε από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Οι γυναίκες από τη γέννηση τους ως το θάνατο, σε περιόδους ειρήνης και πολέμου, στον ιδιωτικό και στο δημόσιο χώρο, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη, τη μόρφωση ή το εισόδημα, υφίστανται μορφές σεξιστικής βίας όπως  η ενδοοικογενειακή βία, η κακοποίηση και ο βιασμός, η ανθρωποκτονία από συντρόφους ή άλλους, η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της εργασίας, το εμπόριο γυναικών με σκοπό τη σεξουαλική τους εκμετάλλευση.

Σε περιοχές, όπως στην Αφρική και στην Ασία οι γυναίκες ακρωτηριάζονται, λιθοβολούνται, τα θηλυκά βρέφη θανατώνονται. Στις εμπόλεμες συρράξεις παρατηρείται έξαρση των ομαδικών βιασμών και της σεξουαλικής δουλείας.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας των Φύλων τουλάχιστον 1 στις 5 γυναίκες στην ΕΕ θα υποστεί βία κάποια στιγμή της ενήλικης ζωής της, ενώ το 90% όλων των θυμάτων συντροφικής ή συζυγικής βίας στην ΕΕ είναι γυναίκες.

 Δεν γνωρίζουμε πόσες γυναίκες πέφτουν θύματα κακοποίησης κάθε χρόνο στην Ελλάδα. επειδή ελάχιστες γυναίκες φθάνουν στην καταγγελία του εγκλήματος εξ  αιτίας της ντροπής, του πιθανού στιγματισμού, του φόβου ότι θα αποδοθούν ευθύνες και στις ίδιες, της επανάληψης της τραυματικής εμπειρίας, της παραβίασης της προσωπικής της ζωής και της προσωπικότητάς της. Υπάρχουν πολλές κακοποιημένες γυναίκες που δεν απευθύνονται σε ειδικούς, επειδή φοβούνται ή επειδή δεν ελπίζουν πια. Γι  αυτούς τους λόγους η γυναίκα βιώνει το τραυματικό γεγονός μέσα στη σιωπή.

Το φαινόμενο της κακοποίησης των γυναικών εντείνεται από την κρίση, τη φτώχεια και το ρατσισμό επειδή εκτός από την αύξηση των επιπέδων της βίας, τα μέτρα λιτότητας επηρεάζουν τις υπηρεσίες υποστήριξης αφήνουν τις γυναίκες θύματα βίας, σε ακόμη πιο ευάλωτη απ’ ότι συνήθως θέση. Ενδεικτικό είναι πως σε τέτοιες συνθήκες ο αριθμός των διαζυγίων μειώνεται…

Η βία τροφοδοτείται από την άνιση σχέση εξουσίας ανάμεσα στα φύλα, αποτελεί δομικό στοιχείο των κοινωνιών μας και του συστήματος λειτουργίας τους και συνιστά κοινωνικό μηχανισμό μέσω του οποίου οι γυναίκες εξαναγκάζονται σε υποδεέστερη θέση σε σχέση με τους άντρες. H διάπραξη αυτών των εγκλημάτων εδράζεται στην κοινά αποδεκτή και ηθικά νομιμοποιημένη αντίληψη ότι ο άνδρας έχει κυριαρχικό δικαίωμα πάνω στην γυναίκα.

Ο κανόνας είναι η σιωπή και η ανοχή στα εγκλήματα της βίας που συντελούνται καθημερινά στην κοινωνία μας και στρέφονται ενάντια στα δικαιώματα για ελευθερία, αξιοπρέπεια, ασφάλεια, σωματική και ψυχική ακεραιότητα και υγεία κάθε γυναίκας. Αυτή τη συνωμοσία της σιωπής και της συνενοχής πρέπει να σπάσουμε.

Η αντιμετώπιση επομένως του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών αφορά στην παιδεία, στις αντιλήψεις, στις συμπεριφορές, στις πολιτικές, στους θεσμοθετημένους κανόνες που επιτρέπουν ή ακόμα ενθαρρύνουν την εκδήλωση της βίας και είναι ευθύνη αλλά και υποχρέωση όλων μας.