Η κατάρρευση του ΟΣΕ – εγχειρίδιο οικονομικής αποτυχίας

Δημοφιλής σιδηροδρομική γραμμή στην Ινδία

“Είμαι μυστήριο τρένο” λέει το νέο τραγούδι του Σαμπάνη, ” δεν μου αρέσει να έχω επιβάτη.” Δεν γνωρίζουμε αν ο δημιουργός του συγκεκριμένου άσματος εμπνεύστηκε τους στίχους από όσα συμβαίνουν προς το παρόν στον ΟΣΕ, αλλά σίγουρα είναι εύστοχοι, εφόσον όσα διαδραματίζονται και διαδραματίστηκαν το τελευταίο διάστημα στους ελληνικούς σιδηρόδρομους εκεί παραπέμπουν.

Ολόκληρη η  ιστορία θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή στις οικονομικές σχολές των πανεπιστημίων.

Ο ΟΣΕ δαπάνησε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να εκσυγχρονίσει τις υποδομές του, να αυξήσει το επιβατικό και εμπορευματικό του έργο του και να ενδυναμώσει τις συνθήκες ασφάλειας σε πεπαλαιωμένους σιδηροδρόμους.

Σήμερα όμως, λόγω της έλλειψης σαφούς στρατηγικής έφτασε στο σημείο να μην τις χρησιμοποιεί καν, και αυτές να κείτονται αναξιοποίητες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει – μεταξύ άλλων – να επιστρέψει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία συνέβαλε στην αποπεράτωση των εν λόγω έργων.

Αντίστοιχη απειλή αντιμετωπίζει και η ολοκαίνουρια γραμμή του Εβρου, η οποία ανακατασκευάστηκε με στόχο να αποτελέσει ένα σιδηροδρομικό άξονα αντίστοιχο του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, που θα παρακάμπτει τα στενά του Βοσπόρου. Αποτελεί δηλαδή, έργο στρατηγικού χαρακτήρα.

Ωστόσο, σήμερα, η μεν εμπορευματική κίνηση είναι ισχνή, η δε επιβατική μηδενική και αυτό διότι αντί συρμών, πλέον δρομολογούνται λεωφορεία. Για την αναβάθμιση και τη συντήρηση της γραμμής υπολογίζεται ότι έχουν δαπανηθεί έως και 80 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων η πλειονότητα προέρχεται από τα αναπτυξιακά ταμεία της Ε.Ε. Μάλιστα, ο εν λόγω σιδηροδρομικός άξονας είναι εντεταγμένος στα ευρωπαϊκά δίκτυα.

Και αυτά το έργο εισέρχεται στη «ζώνη του λυκόφωτος»…

Πηγές: Παρουσία, Βήμα