Σε ομιλία του στη Βουλή κατά την Επίκαιρη Επερώτηση σχετικά με «Αποζημιώσεις σε πληγέντες σπαραγγοκαλλιεργητές και δεντροκαλλιεργητές για τις ζημιές της Άνοιξης του 2009» ο Βουλευτής Έβρου,  Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος ζήτησε:

«Η Κυβέρνηση να αποκαταστήσει με πραγματικές αποζημιώσεις την απώλεια εισοδήματος των πληγέντων καλλιεργητών και να ορίσει ακριβές χρονοδιάγραμμα εντός του οποίου η δέσμευσή της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου θα υλοποιηθεί.»

Ακολουθεί η ομιλία του αποσπασματικά:

“Κύριε Υπουργέ, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, την Άνοιξη του 2009 προκλήθηκαν ζημιές σε όλες σε όλες τις παραγωγές των αγροτών μας λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών σε όλη τη χώρα.

Όμως στο Νομό Έβρου αυτή η δυσμενής κατάσταση επιβαρύνθηκε πολύ περισσότερο από τις γνωστές πλημμύρες που είχαν γίνει και τότε, όπως και πάρα πολλά χρόνια παροδικά.

Αυτές οι ζημιές δεν αφορούν κυρίως τα ήδη σπαρμένα χωράφια, τους αγρούς, αλλά κυρίως και πολύ περισσότερο την απώλεια εισοδήματος που προκύπτει από τη μειωμένη παραγωγή, λόγω της αδυναμίας των αγροτών να μπουν στους αγρούς τους εξαιτίας και της κατάστασης των αγρών, αλλά κύρια και της κατάστασης των υποδομών. Για παράδειγμα, έχουμε πολλές κατεστραμμένες αγροτικές οδοποιίες, γεγονός που σημαίνει χρονική καθυστέρηση για τους αγρότες για να μπορέσουν να σπείρουν τα χωράφια τους.

Όσον αφορά τους σπαραγγοκαλλιεργητές, θα σας πω ότι στο Νομό Έβρου, που είναι ένας από τους κύριους νομούς της χώρας μας που παράγουν σπαράγγι, υπάρχουν πέντε Αγροτικοί Συνεταιρισμοί με κύρια καλλιέργεια το σπαράγγι, τέσσερις στο Βόρειο και ένας στο Νότιο Έβρο, τη συγκεκριμένη εκείνη περίοδο του 2009 είχαν μειωμένη παραγωγή κατά 45%.

Όσον αφορά δε τους δενδροκαλλιεργητές, τους ελάχιστους από αυτούς που έχουμε στο Νομό Έβρου και αφορούν κυρίως παραγωγούς μήλων, η ζημιά εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είχε αγγίξει το 90%. Αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν τότε, όπως άλλωστε και σήμερα, στο χείλος της καταστροφής. Σε μια κρίσιμη οικονομική περίοδο, όπως αυτή που διανύουμε, οι παραγωγοί ωθούνται στην εξαθλίωση, γιατί η μη αποζημίωση την οποία εξάλλου δικαιούνται, τους ωθεί ουσιαστικά στην εγκατάλειψη των ασχολιών τους, του επαγγέλματός τους, της αγροτικής τους ενασχόλησης.

Πρόκειται για ανθρώπους που αγωνίστηκαν για να παράγουν σπαράγγια, για ανθρώπους που αγωνίστηκαν να εδραιώσουν αυτές τις παραγωγές, στήνοντας όλες τις υποδομές που ήταν αναγκαίες -από συσκευαστήρια μέχρι ότι άλλο χρειάζεται- για ανθρώπους που αγωνίστηκαν να μπουν με συμβόλαια στη γερμανική, κατά κύριο λόγο, αγορά. Και πραγματικά, στη Γερμανία τα σπαράγγια όλης της Ελλάδας θεωρούνται από τα καλύτερα που υπάρχουν. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, έφτασαν στο σημείο να θεωρούνται σ’ αυτές τις χώρες ως  αναξιόπιστοι πια επαγγελματίες.

Αποτέλεσμα, λοιπόν, όλων αυτών των δυσμενών –για να πάμε στο 2009- συνθηκών που επικράτησαν ήταν να αναγκαστούν να παραδώσουν την παραγωγής τους μετά το μήνα Μάρτιο. Και θα σας εξηγήσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι σημαίνει αυτό. Στη Γερμανία, όπου η κύρια αγορά σπαραγγιών είναι περίπου μέχρι τα μέσα Μαρτίου, όταν πας καθυστερημένα, σαφώς και είσαι εκτός αγοράς. Αυτή η καταστροφή λοιπόν -και λόγω των καιρικών συνθηκών- ανάγκασε αυτούς τους ανθρώπους να είναι ασυνεπείς σ’ αυτές τις αγορές. Και αν δε μάλιστα δεν υπάρξει αυτή η δικαιούμενη αποζημίωση, τότε πια τους έχουμε καταδικάσει.

Και εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και κύριε Υπουργέ, πρέπει να σημειώσουμε ότι όσον αφορά τις αποζημιώσεις, από το 2004 έως το 2009 και κάθε χρόνο, όποια αποζημίωση δικαιούνταν οι παραγωγοί, την έπαιρναν χωρίς δεύτερη συζήτηση, εμπρόθεσμα και για να στηριχθεί τόσο η δραστηριότητά τους όσο και το προϊόν τους, αλλά και να είναι αυτοί οι άνθρωποι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.

Η σημερινή, λοιπόν, Κυβέρνηση δυστυχώς αρνείται να προχωρήσει στην απαραίτητη αυτή αποζημίωση, παρά τις επανειλημμένες ενέργειες που έχουν γίνει.

Μάλιστα, θα ήθελα να σας πω ότι έχουν γίνει δεκάδες ερωτήσεις από συναδέλφους, όλων των κομμάτων. Όμως, οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν ασαφέστατες, αόριστες και πάντα παρέπεμπαν στον Κανονισμό του ΕΛΓΑ. Έχω μία στα χέρια μου, την οποία και θα καταθέσω στη συνέχεια στα Πρακτικά. Σ’ αυτήν την ερώτηση, λοιπόν, είχαμε την ουσιαστική άρνηση του Υπουργείου.

Έγιναν συναντήσεις και συσκέψεις με τους παραγωγούς, ήρθαν οι άνθρωποι στο Υπουργείο και προσπαθούσαν να πείσουν την Υπουργό να δεχθεί να δώσει τις αποζημιώσεις. Αυτό που πήραν ήταν υποσχέσεις αόριστες και τίποτα παραπάνω.

Από εκεί και πέρα, θα πω και κάτι άλλο που αφορά μόνο το Νομό Έβρου. Είχε έρθει στο Νομό ολόκληρο κυβερνητικό κλιμάκιο μετά τις πλημμύρες και ο κ. Καρχιμάκης, Υφυπουργός τότε, είχε δεσμευθεί ότι θα δοθούν αυτές οι αποζημιώσεις, αλλά ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Εγγυήθηκε, δηλαδή, κάτι στο οποίο σήμερα η Κυβέρνηση αποδεικνύεται αφερέγγυα.

Αυτό που ζητάμε τελικά σήμερα, κύριε Υφυπουργέ, είναι η πολιτεία να κάνει το καθήκον της. Γιατί το Κράτος, η Κυβέρνηση έχει συνέχεια.

Και αυτό που θέλουμε είναι να έχουμε σ’ αυτήν τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, υγιείς παραγωγούς και να μην τους μετατρέψουμε σε αδύναμους και ασθενείς ανέργους ή μετανάστες.”