Δυναμικά ξεκινάει την φετινή χορευτική χρονιά του ο πολιτιστικός αθλητικός σύλλογος Bailo Luego Vivo

Ακολουθήστε τα ζωηρά βήματα και τις οδηγίες του Jefferson, και θα εκπλαγείτε από την επίδραση του χορού στο σώμα σας. Λυγισμένα γόνατα, λίκνισμα των γοφών, ταχύτητα στα πόδια και δύναμη στην κοιλιά, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σάμπα που γυμνάζουν και δυναμώνουν τους μύες όλου του σώματος, χαρίζουν ευλυγισία, στυλ και σέξι βραζιλιάνικη σιλουέτα!

Ο Jefferson Luiz, γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία και είναι ένα πολύπλευρο ταλέντο. Εκτός από πολύ επιτυχημένος χορευτής είναι και, χορογράφος, δάσκαλος, τραγουδιστής, showman και μοντέλο. Σήμερα ζει στην Αθήνα όπου και εμφανίζεται στα πιο διάσημα κλαμπ της Αθήνας και διδάσκει samba, capoeira, axe, forro, zumba και άλλα σε πολλές σχολές χορού, γυμναστήρια και private clubs. Προσωπικές του ικανότητες στο χορό και το στυλ του έχουν εξασφαλίσει την πετυχημένη του συμμετοχή του σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, όπως η Ελλάδα έχεις ταλέντο, Fab 5 και άλλα.

Η ιστορία της σάμπα

Η λέξη σάμπα παραπέμπει στη μαγεία και στη φαντασία, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη χώρα στο σύνολο της, αλλά και τον εθνικό της χορό. Ο χορός σάμπα γεννήθηκε στην περιοχή της Μπαϊα στη Βραζιλία τον 17ο αιώνα, έχει όμως τις ρίζες του στις λατρευτικές παραδόσεις που έφεραν στο Νέο Κόσμο οι σκλάβοι από την Αφρική, όπως το καντομπλέ (λατρευτική τελετή). Το όνομα της κατά μία θεωρία προέρχεται από τη λέξη «semba» που στην αφρικανική διάλεκτο bantu, γλώσσα των σκλάβων από την Ανγκόλα, σημαίνει «πρόσκληση» για χορό. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, προέρχεται από την αραβική λέξη «ζάμπρα» ή «ζάμπα» που χρονολογείται από την κατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου από τους Μαυριτανούς. Κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών τους τελετουργιών, οι σκλάβοι σχημάτιζαν κύκλους (rodas), έπαιζαν κρουστά, χτυπούσαν παλαμάκια και κάθε ένας με τη σειρά του χόρευε στη μέση του κύκλου κάνοντας διάφορες φιγούρες. Η επίκληση των θεών με χορό και τραγούδι σε κυκλικούς σχηματισμούς, εξελίχθηκε στην περιοχή της Μπαΐα της Βραζιλίας, γνωστή και ως «Μικρή Αφρική», όλες τις επόμενες δεκαετίες σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους λατρείας (Terreiros da Candomble) και με επικεφαλής τις ιέρειες, Τias και Baianas. Με την κατάργηση της δουλείας στη Βραζιλία το 1888, οι περισσότεροι πρώην σκλάβοι μετανάστευσαν από την Μπαΐα στο Ρίο. Ήταν η εποχή που η σάμπα άλλαξε ρόλο και από όργανο θρησκευτικής λατρείας μετατράπηκε σε αντίδοτο των μεταναστών στη φτώχια και την υποβάθμιση. Οι Ευρωπαίοι άποικοι και η ανώτερη τάξη θεωρούσαν το χορό ακατάλληλο και έτσι στις αρχές του 20ου αιώνα η σάμπα απαγορεύτηκε με αποτέλεσμα να χορεύεται κρυφά σε σχολές χορού. Ωστόσο, με τον καιρό η σάμπα καθιερώθηκε μέσα από τα blocos (γκρουπς) των μαθητών των σχολών χορού που γυρνούσαν στην πόλη προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν τον κόσμο με φιγούρες και πολύχρωμες ενδυμασίες. Τις επόμενες δεκαετίες η σάμπα καθιερώθηκε ως κομμάτι της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας της Βραζιλίας, οι σχολές χορού άρχισαν να επιδοτούνται από το κράτος και τόσο η μουσική όσο και ο χορός άρχισαν να κατακτούν και την Ευρώπη