Θ. Τσιαμίτας: Κραυγή αγωνίας για την τοπική οικονομία – Γ. Μπουρουλίτης: Δεν υπήρχε διαχείριση του προβλήματος
Τις δικές τους προσωπικές μαρτυρίες, τις εκτιμήσεις αλλά και τις βαθύτερες σκέψεις τους για όσα εξελίχθηκαν επί 17 ημέρες στον Έβρο, και ειδικότερα στο Δάσος της Δαδιάς όπου επιχειρούσαν μερόνυχτα ως εθελοντές, καταθέτουν ο Θοδωρής Τσιαμίτας, αντιδήμαρχος Σουφλίου, και ο Γιώργος Μπουρουλίτης, ελεύθερος επαγγελματίας. Δύο νέοι άνθρωποι που έχουν επιλέξει να ζήσουν και να επενδύσουν στον τόπο τους, στο Σουφλί, το οποίο όμως βλέπουν με πόνο ψυχής να παραπαίει μετά τη χαριστική βολή που του έδωσε η πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά. Οι δυο τους, μαζί με άλλους συντοπίτες τους, ανέλαβαν την πρωτοβουλία και βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στο δάσος, με την εμπειρία που αποκόμισαν να τους στιγματίζει βαθιά και να τους προβληματίζει έντονα για το μέλλον του τόπου. Αξίζει να σταθούμε σε ορισμένα, από τα πολλά – ομολογουμένως πολύ σημαντικά – που μοιράστηκαν με τους ακροατές του Ράδιο Έβρος, καλεσμένοι το πρωί της Τετάρτης 06.09.2023 στην εκπομπή Εβροσκόπιο.
Δεν υπήρχε διαχείριση του προβλήματος
Γ. Μπουρουλίτης: Θέλω να μοιραστώ την αλήθεια μου – Δεν υπήρχε διαχείριση του προβλήματος, αυτό μου έκανε εντύπωση περισσότερο. Εξ αρχής, η αντιμετώπιση δεν ήταν τόσο σοβαρή όσο θα έπρεπε. Τα Συντονιστικά δεν ήταν… συντονιστικά. Αυτό που γινόταν ήταν λίγο όλα “άνω-κάτω”. Το πρόβλημα υπήρχε και πέρσι, αλλά εφόσον είχαμε τα περσινά, γιατί δεν κάναμε κάτι μέχρι φέτος;
Θ. Τσιαμίτας: Φέτος στις φλόγες παραδόθηκε ό,τι απέμεινε απ’ την περσινή πυρκαγιά. Πέρσι είπαμε ότι ήταν πολύ μεγάλη η καταστροφή και δεν περιμέναμε ότι μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο. Δυστυχώς σήμερα αντικρίζουμε παντού μαύρο. Έχουν καεί επιχειρήσεις, έχουν καεί βοσκοτόπια. Πρέπει να γίνουν ουσιώδεις παρεμβάσεις από την κυβέρνηση, να γίνουν επενδύσεις. Υπάρχει το δημογραφικό πρόβλημα κι αν θέλουμε να μείνει ο κόσμος μας… δεν είναι μόνο συνοριοφύλακες και στρατός εδώ στον Έβρο. Πρέπει να γίνουν θεμελιώδεις παρεμβάσεις από την κυβέρνηση.
Μόλις 80.000 ευρώ δόθηκαν στο Δήμο Σουφλίου για την πυροπροστασία – Δεν ισχύουν τα 6 εκ. που ανέφερε στη Βουλή ο Πρωθυπουργός
Θ. Τσιαμίτας: Άκουσα την ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή να λέει ότι δόθηκαν 6 εκ. ευρώ στους δήμους πέρσι, αλλά δεν υφίσταται κάτι τέτοιοι. Στο Δήμο Σουφλίου έχουν δοθεί μόλις 80.000 ευρώ για πυροπροστασία και απ’ αυτά τα 40.000 περίπου διατίθενται στο προσωπικό για τον καθαρισμό χόρτων και τα υπόλοιπα για κάποια μηχανήματα για να κάνουν διάνοιξη ή ό,τι άλλο ζητηθεί. Δεν είναι σωστό να πετάνε το μπαλάκι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεν είναι η ΤΑ ούτε οι εθελοντές για να προσέχουν τα δάση. Για τα δάση είναι υπεύθυνο το Δασαρχείο και θα έπρεπε να υπάρχει Πυροσβεστική υπεύθυνη αποκλειστικά για τα δάση. Τώρα η Πυροσβεστική που υπάρχει στον αστικό ιστό είναι δύσκολο να παρέμβει στα δάση. Δεν είναι εξειδικευμένη στα δάση.
Γ. Μπουρουλίτης: Η Ελλάδα καίγεται εδώ και δεκαετίες. Δεν δέχομαι να λένε ότι “δεν ξέρουν να σβήνουν φωτιές στα δάση”. Αν θέλουμε να έχουμε σωστή παρέμβαση, πρέπει να αγαπήσουμε το δάσος και η Πολιτεία να αγαπήσει το πράσινο. Τα κάποτε επισκέψιμα μέρη, είναι εγκαταλελειμμένα εδώ και χρόνια. Οι “Κατρατζήδες” δεν είχαν καθαριστεί από ξερά χόρτα, αλλά παρά το ότι οι άνθρωποι του Δασαρχείου θέλουν να βοηθήσουν, δεν επαρκούν.
Μόλις 4 άτομα ήταν από το Δασαρχείο στο δάσος όλες αυτές τις μέρες – Υποστελεχωμένη η υπηρεσία
Θ. Τσιαμίτας: Από το Δασαρχείο ήταν διαρκώς τέσσερα άτομα επάνω. Αλλά αυτοί είναι, δεν υπάρχουν άλλοι. Όσο κι αν θέλουν να προσφέρουν, δεν φτάνουν. Η υπηρεσία είναι εντελώς υποστελεχωμένη.
Στο ερώτημα γιατί επί τόσες μέρες η φωτιά συνέχιζε να κατακαίει τα πάντα ανεξέλεγκτη, ο Θ. Τσιαμίτας ήταν κατηγορηματικός: “Όταν ξεκίνησε στις 21 Αυγούστου η φωτιά στη Δαδιά, δεν υπήρχαν Πυροσβεστικά. Την πρώτη μέρα ήταν μόλις ένα, μετά έγινα δύο, τρία… Έτσι από την αρχή ξέφυγε η φωτιά και χάθηκε ο έλεγχος από την κακή διαχείριση στην έναρξή της. Όσο μεγαλώνει η φωτιά, τόσο πιο δύσκολα ελέγχεται. Πετούσαν τέσσερα καναντέρ το ένα μετά το άλλο, ρίχνανε το νερό και καταστελλόταν η φωτιά για λίγα λεπτά, ενώ αμέσως μετά ξαναφούντωνε υπερβολικά”.
Γ. Μπουρουλίτης: Η κυβέρνηση ρίχνει το μπαλάκι στους εθελοντές, στους δήμους, σε κάτι άλλο, πέρα από τη δική της ανυπαρξία.
Τα πουλιά θα ξαναγυρίσουν στον τόπο τους, αλλά οι τουρίστες τι να ρθουν να δουν; Το evrospass είναι γελοιότητα
Θ. Τσιαμίτας: Χθες ρίξαμε φαγητό στις ταΐστρες και είδαμε να έρχονται πουλιά για να φάνε. Τα πουλιά δεν ξεχνούν τον τόπο τους. Πιστεύω ότι δεν θα φύγουν τα πουλιά. Για την τοπική οικονομία όμως υπάρχει μια κραυγή αγωνίας από όλους. Επιχειρήσεις που ζούσαν από το δάσος της Δαδιάς, τώρα δεν ξέρουν αν θα μπορούν να βγάλουν το χειμώνα και αν θα συνεχίσουν να ζουν εδώ. Σκέφτονται να εγκαταλείψουν τον τόπο.
Γ. Μπουρουλίτης: Το “evrospass” είναι γελοιότητα, στην κυριολεξία. Τι νά’ρθουν να δουν οι τουρίστες; Αυτό που θέλουμε είναι να βρεθεί λύση για να ανακάμψει γρήγορα και σωστά το δάσος. Η φύση θα κάνει τη δουλειά της, αλλά αν υπάρχει κάποια ιδέα από τους επιστήμονες και μπορεί να εφαρμοστεί, το δάσος της Δαδιάς είναι ένα πεδίο έρευνας και μελέτης και πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους εκεί.
Ακούστε τα όλα, αξίζει:
Η δημοσίευση/καταγγελία του Γιώργου Μπουρουλίτη:
Στην περσινή φωτιά δεν είπα ούτε ήθελα να πω κάτι. Όμως η φετινή δυστυχώς ήταν κάτι διαφορετικό. Δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω για τα καλά αλλά και για τα στραβά που συνέβησαν όλες αυτές τις μέρες, τουλάχιστον από την σκοπιά του εθελοντή που για 16 μέρες ήταν στην αρχή της φωτιά μέχρι και το τέλος της.
Αρχικά στην Δαδιά Δευτέρα 21 Αυγούστου μια φωτιά σε ένα δύσβατο σημείο με λιγοστα εναέρια μέσα να κάνουν κάποιες ρίψεις και να εξαφανίζονται, από εκείνη την στιγμή λοιπόν η Δαδιά ήταν με 3 πυροσβεστικά να χαζεύουν την φωτιά να μεγαλώνει και το τέρας να θεριεύει. Κάπου εκεί ξεκίνησαν όλα, ξεκίνησε το κυνηγητό, ένα κυνηγητό που ξέραμε όλοι ότι δεν θα έχει καλό τέλος. Έτσι και έγινε, η φωτιά χάθηκε από τον έλεγχο και αφού έγινε αγώνας να σωθεί η Δαδιά από μια φωτιά που ερχόταν κόντρα στον άνεμο, εφυγε να συναντήσει άλλα χωριά. Ξεκίνησε λοιπόν το μαύρο ταξίδι της και αφού έκαψε ότι βρήκε έφτασε στην Κοτρωνιά. Εκεί ήταν ένα κάστρο στο οποίο έπρεπε να δοθεί η μάχη το τέρας να μην περάσει. 29 Αυγούστου έγραφε όταν γύρω στους 10 εθελοντές μαζί με την πυροσβεστική μέχρι της 5 τα χαράματα καταφέραμε να κλείσουμε την φωτιά που ήταν στο λόφο απλώνοντας 45 λάστιχα μια εγκατάσταση κοντά στο 1 Χιλ. Εκείνη την μέρα ήμουν αισιόδοξος βέβαια το μέτωπο μπροστά από το χωριό ήταν εκεί και ήταν κοντά στα 3 Χιλ εμείς καταφέραμε να χτυπήσουμε μόνο τα 400. Μας λέει ο μεγάλος εκείνο το βράδυ ότι τώρα το μόνο μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τα εναέρια αύριο το πρωί να χτυπήσουν αυτό το μέτωπο. Η εντολή του θα ήταν να στείλουν ότι υπάρχει από εναέριο για να την τελειώσουν εκεί. Το πρωί της επόμενης και ενώ εγώ πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά, η φωτιά είχε άλλη άποψη. Με σύμμαχο τον αέρα ξεκινάει ένα ασταμάτητο ταξίδι προς τη Σιδηρώ αλλά και προς την Γιαννούλη, κάπου εκεί ήμασταν απλά θεατές δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα παρά μόνο να ετοιμάσουμε το χωριό της Γιαννούλη πρώτα για εκκένωση, όπως και έγινε και μετά να μείνουμε στο χωριό να βοηθήσουμε τα παιδιά που ήταν εκεί αλλά και την πυροσβεστική. Η Γιαννούλη σώθηκε σε μια πραγματική μάχη σώμα με σώμα τών πυροσβεστών με την φωτιά, όμως τα πράγματα δεν ήταν καλά η φωτιά πήρε την κατηφόρα για Σουφλί αλλά και τον δρόμο της για Πρωτοκκλησι. Η κατάσταση είχε ξεφύγει οι πυροσβέστες περιμένουν την φωτιά στο δρόμο που από την αρχή σαν σχέδιο φαίνεται λογικό αλλά το να την περιμένεις δεν είναι πάντα η λύση.
Η φωτιά φτάνει Σουφλί εκεί οι εθελοντές έγιναν περισσότεροι ήρθαν από τη Σιδηρώ ήρθαν από την Γιαννούλη από το Διδυμότειχο από Ορεστιάδα απο Κορνοφωλιά και άλλοι πολλοί που μας περνάνε τηλ αλλά δεν ήταν η στιγμή να οργανωθεί κάτι.
Στο Σουφλί το μέτωπο ήταν μεγάλο τρέχαμε από την μια άκρη στην άλλη, ζημιές έγιναν για άλλους μεγάλες για άλλους μικρότερες. Μείναμε να φυλάμε την φωτιά ως αργά τα μεσάνυχτα κάποιοι έκατσαν μέχρι να βγει ο ήλιος.
Η φωτιά είχε ηρεμήσει πλέον όμως έκανε το τελευταίο της ταξίδι να κάνει στάχτη ότι δεν είχε προλάβει πριν, έτσι ξανά γύρισε Δαδιά να τελειώσει την δουλειά τής.
Σήμερα 5 Σεπτεμβρίου η φωτιά έσβησε.
Το σίγουρο είναι ότι δεν κερδίσαμε, το παλέψαμε πολύ και εμείς αλλά και οι πυροσβέστες άλλοι περισσότερο άλλη λιγότερο.
Προσωπικά είμαι γεμάτος και ευγνώμων σε κάποιους πυροσβέστες όπως ο Χρήστος Καρπάτσης και ο Δημήτριος Ρούντος που έμπαιναν στην φωτιά χωρίς να σκέφτονται ότι πρέπει αύριο να πάνε σπίτι τους, που περνάνε πρωτοβουλία και μαζί με εμάς τρέχαμε να σώσουμε ένα δέντρο έστω και ένα. Αυτά τα παλικάρια τιμάνε το ΠΣ, τιμάνε το ΠΣ Γιαννιτσών που είχαμε την τύχη να ξανά συνεργαστούμε με παιδιά από τα Γιαννιτσά και αυτά τον ίδιο ζήλο δείχνανε.
Εμείς σας ευχαριστούμε γιατί παλέψετε για την δικιά μας φωτιά για το δικό μας δάσος για τα δικά μας σπίτια. Εσείς ήσασταν εδώ, οταν δυστυχώς το κράτος ήταν απών.
Απών στην ενημέρωση, απών στις προμήθειες, απών στην οργάνωση, απών στην συμπαράσταση, ΑΠΩΝ.
Eνα κράτος βασισμένο στον εθελοντισμό. Εθελοντισμός για το νερό, εθελοντισμός για το φαγητό, εθελοντισμό για την πυρόσβεση, εθελοντισμός για τα φάρμακα, εθελοντισμός για την θεραπεία, εθελοντισμός για την φύλαξη του δάσους(ότι απέμεινε). Και μετά καπηλευόμαστε τον εθελοντισμό για να κρύψουμε τις αδυναμίες μας βγάζοντας σαν ασπίδα αυτούς που ούτως η άλλως θα έκαναν τα πάντα για να σώσουν το τόπο τους.
Λυπάμαι για όσα θα έρθουν στο μέλλον και κάποιοι θα προτιμήσουν πάλι να είναι θεατές.
Καλημέρα όπως και να έχει.
