Σε μια καθόλα εργάσιμη ημέρα η Ορεστιάδα τίμησε την Εργατική Πρωτομαγιά

Εκπρόσωποι φορέων, συλλόγων, σωματείων και κομμάτων τίμησαν χθες στην Ορεστιάδα την επέτειο μνήμης για τον αιματηρό αγώνα των εργατών του 1886, όταν τα εργατικά συνδικάτα και 600.000 άνθρωποι στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν τότε διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και συγκεκριμένο ωράριο εργασίας στις 8 ώρες.

Εξ αιτίας της κυβερνητικής απόφασης για μεταφορά της “αργίας” την Τρίτη του Πάσχα (7/4), προκηρύχθηκε φέτος 24ωρη Πανελλαδική απεργία για ανήμερα της Πρωτομαγιάς, η οποία λόγω της Μεγάλης Τετάρτης παρέμεινε κανονικά εργάσιμη ημέρα (βλ. ΕΔΩ και σχετικά με τη χθεσινή απεργία στα ΜΜΕ).

Έτσι χθες Τετάρτη 1η Μαΐου 2024 στον Έβρο πραγματοποιήθηκαν δύο συγκεντρώσεις, μία στο Εργατικό Κέντρο Έβρου στην Αλεξανδρούπολη και μία για απόδοση τιμών στο Ηρώον της Ορεστιάδας, όπου και φέτος ελάχιστοι μόνο εκπρόσωποι, χωρίς την παρουσία άλλων πολιτών, ούτε της δημοτικής ή περιφερειακής αρχής, εναπόθεσαν λίγα λουλούδια εις μνήμην των αγώνων. Παρότι η Εργατική Πρωτομαγιά καθιερώθηκε στην Ελλάδα ως Εθνική Εργατική Εορτή από τον Ιωάννη Μεταξά (7 Απριλίου 1937), φαίνεται πως ακόμα στη συλλογική συνείδηση επικρατεί η λανθάνουσα πολιτική νοοτροπία πως αυτή αφορά μόνο την Αριστερά, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και στη συγκέντρωση της Ορεστιάδας. Από πλευράς των κομμάτων, παραβρέθηκαν μόνο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, του Κ.Κ.Ε. και της Χριστιανικής Δημοκρατίας. Ασφαλώς παρέστησαν και άτομα που δεν ανήκουν στους παραπάνω χώρους, όμως φαίνεται πως αυτοί αποτελούν τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που κατανοούν πως οι αγώνες για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και πανανθρώπινα δικαιώματα, είναι υπεράνω οποιασδήποτε κομματικής ταυτότητας.

Για την Ιστορία: Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Τα πρώτα εργατικά κινήματα στον ελλαδικό χώρο δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της καπνοκαλλιέργειας το 19ο αιώνα. Η πρώτη απεργία στον, τότε υπό οθωμανική διοίκηση, ελλαδικό χώρο ξέσπασε την Πρωτομαγιά του 1888 στην πόλη της Δράμας. Οι καπνεργάτες είχαν ως κύριο αίτημα τις δέκα ώρες εργασίας, καθώς εκείνη την εποχή οι εργάτες απασχολούνταν από δώδεκα έως και δεκατρείς ώρες ημερησίως.

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο νεοελληνικό κράτος, από το Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2.000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οκτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική περίθαλψη στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1894 γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση, με τα ίδια αιτήματα, που λήγει με 10 συλλήψεις. Τον Αύγουστο ακολουθεί η σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.

Το 1936 κορυφώνονται οι διαδηλώσεις από τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών. Αυτή γνώρισε τη συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις στην πόλη κορυφώθηκαν το Μάιο του 1936, με τη μεγάλη απεργία και διαδήλωση των καπνεργατών που πνίγηκε στο αίμα. Υπήρξαν συνολικά δώδεκα νεκροί, ανάμεσα στους οποίους και ο 25χρονος αυτοκινητιστής, Τάσος Τούσης, στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου. Η φωτογραφία που απαθανάτισε τη μητέρα του να τον θρηνεί μόνη στο μέσον του δρόμου δημοσιεύθηκε στον Τύπο και αποτέλεσε την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τη συγγραφή της συλλογής.

Καθιέρωση Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα

Η Εργατική Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή καθιερώθηκε στην Ελλάδα από τον Ιωάννη Μεταξά, στις 7 Απριλίου 1937, με το ΦΕΚ A 135 – 09.04.1937 τεύχος Α΄

(με πληροφορίες από την el.wikipedia.org)