“Σε Εσένα” – Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Τα παρακάτω λόγια είναι αφιερωμένα σε Εσένα.

Σε Εσένα που γνώρισες, ερωτεύτηκες, αγάπησες αυτόν. Που χάρηκες. Που γέλασες. Που ένιωσες πεταλούδες στο στομάχι, και πέρναγες καλά και ένιωθες χαρούμενη, ευτυχισμένη, ερωτευμένη. Ή και τυχερή.
Που τον εμπιστεύτηκες.
Και αυτός έγινε για Εσένα η σχέση, ο δεσμός σου, το αγόρι σου, ο σύντροφός σου, ο σύζυγός σου, ο “άντρας της ζωής σου”. Της ζωής σου;

Και κάποια στιγμή ήρθαν τα Σημάδια. Τα πρόσεξες αμέσως ή και όχι. Ή μπορεί να μη θέλησες να τα προσέξεις. Μπορεί απλά να ήταν ιδέα σου. Μπορεί να το παρεξήγησες. Όχι, όχι δεν μπορεί, τον ξέρεις, είστε μαζί μέρες, ή και μήνες, ή και χρόνια. Ή και μια ολόκληρη ζωή. Ολόκληρη ζωή;

Και κάτι ξεκίνησε να σε ενοχλεί. Κάτι να σε πειράζει. Τα Σημάδια από υποψία, σκιά, από “απλώς ιδέα σου” πήραν υπόσταση και μεγάλωσαν και έγιναν κάτι τρομακτικό. Που άρχισε να επισκιάζει κάθε καλό. Κάθε τι. Και ξεκίνησε να σε πνίγει. Νοητά. Νοητά;

Και τα Σημάδια γίναν Βία. Βία ψυχολογική, Βία λεκτική, Βία συναισθηματική, Βία σωματική. Και τα Σημάδια μετακόμισαν από τις σκιές και τις ιδέες στο σώμα και στην ψυχή σου. Και γίναν πληγές, και γίναν μελανιές που σε πονούσαν. Ένας πόνος που προσπάθησες να κρύψεις. Ή και όχι.

Γιατί “ιδέα σου είναι”, και “ήταν μόνο μια φορά”, και “είναι καλός αυτός, εσύ τον προκάλεσες”, γιατί “ζήλεψε”, γιατί “σε αγαπάει”. Λόγια που σου έλεγε αυτός όταν ερχόταν η Βία, λόγια που άκουγες από τον κόσμο, λόγια που έμεναν στο μυαλό σου. Και σκέφτηκες να μιλήσεις. Ή και όχι. Γιατί “έτσι κάνουν οι άντρες”, γιατί “πως θα χαλάσεις το σπίτι σου για ένα τσακωμό;”, γιατί “όλα τα ζευγάρια διαφωνούν”, γιατί “ποιος θα σε πιστέψει;”, γιατί “τώρα το θυμήθηκες;” και “γιατί δεν έφυγες;”.

Και μίλησες. Και δεν σε πίστεψαν. Ή δεν μίλησες γιατί φοβήθηκες. Μπορεί και να φοβήθηκες ότι δεν θα σε πιστέψουν.

Ή σε πίστεψαν. Και σου είπαν όλα αυτά που εσύ φοβόσουν. Ή σου είπαν να φύγεις.

Και μπορεί τελικά να προσπάθησες να φύγεις. Και μπορεί να τα κατάφερες και να έφυγες. Και να πίστεψες ότι γλίτωσες. Ότι γλίτωσες από την Βία που πονούσε το σώμα και την ψυχή σου, γλίτωσες από αυτόν που σε κακοποιούσε, και σε μείωνε, και σε χτυπούσε στην ψυχή ή και στο σώμα, αυτόν που τυραννούσε την ζωή σου. Αυτόν που από άνθρωπός σου έγινε τύραννός σου. Αυτόν που έχασε όσα είχες κάποτε ερωτευτεί ή αγαπήσει, που έχασε την υπόστασή του και έγινε Εφιάλτης να στοιχειώνει την πραγματικότητά σου.

Όμως δεν γλίτωσες. Και εκείνη την μέρα όσο και να προσπάθησες, όσο και αν πάλεψες, όσο και αν φώναξες, έκλαψες, παρακάλεσες… δεν τα κατάφερες. Η φωνή σου έπαψε. Και ο τύραννός σου έγινε ο δολοφόνος σου.

Σιωπή.

Και έπειτα ήρθε ο θόρυβος. Η οδύνη. Ο θρήνος. Τα “γιατί;”. Πολλά “γιατί”. Από αυτούς που σε έκριναν και έβρισκαν Εσένα ένοχη, και όχι αυτόν, αυτόν που σε βασάνιζε και σου πήρε τη ζωή. Και τα άλλα τα “γιατί;” αυτών που προσπάθησαν να πουν την αλήθεια: δεν ήσουν Εσύ που έφταιξες αλλά αυτός. Και κυρίως τα “γιατί;” των φίλων σου που μείναν χωρίς τη φίλη τους, των γονιών σου που μείναν χωρίς το κορίτσι τους, των παιδιών σου που μείναν χωρίς την μαμά τους.

“Επειδή θόλωσα”, “επειδή ζήλεψα”, ” επειδή αυτή με προκάλεσε”, ” επειδή ήθελε να με αφήσει”, ” επειδή ήθελα να είναι μόνο δικιά μου”, “επειδή ήταν η κακιά η στιγμή”. Πόσο παράλογες και λίγες μοιάζουν αυτές οι λέξεις για να απαντήσουν στα “γιατί”..

Και τώρα; Τώρα έφυγες. Έτσι, άδικα. Και τι έμεινε πίσω; Τα “γιατί”. Ο θρήνος. Η οργή. Η απουσία σου. Το όνομα σου να λέγεται και να γράφεται δίπλα σε μια λέξη: “γυναικοκτονία”. Και δίπλα στα ονόματα γυναικών που μπορεί να μην είχατε την ίδια ηλικία, το ίδιο επάγγελμα, την ίδια καταγωγή, την ίδια εκπαίδευση, την ίδια οικονομική κατάσταση, αλλά είχατε ένα κοινό: ήσασταν γυναίκες. Και χαθήκατε επειδή ήσασταν γυναίκες. Από τον τύραννο σας. Από τον Εφιάλτη σας.

Έμεινε πίσω και η οικογένεια σου. Και οι φίλοι σου. Και όσοι σε γνώρισαν. Να ζουν με τα “γιατί”, τον θρήνο, την οργή, την ανάγκη για δικαίωση, την απουσία σου. Ίσως και με τον φόβο. Τον φόβο πως πως ο Εφιάλτης, ο δικός σου Εφιάλτης μια μέρα θα επιστρέψει. Με άλλο πρόσωπο, με άλλο όνομα αλλά με το ίδιο μέσο: την Βία. Για κάποια άλλη ή και για τις ίδιες. Ή για την κόρη, την μάνα, την αδερφή, την φίλη. Για κάποια άλλη γυναίκα.

Αλλά… έμεινε πίσω και κάτι ακόμα. Το όνομα σου ως όπλο μαζί με ένα “φτάνει πια”. Η φωνή σου που έπαψε, έγινε φωνή άλλων, να ζητούν δικαίωση και να ζητούν να μπει ένα τέλος στον φόβο, ένα τέλος στην Βία, ένα τέλος σε κάθε είδους Εφιάλτη. Και η φωνή σου που χάθηκε, έγινε η αφορμή να μπορέσουν άλλες γυναίκες να βρουν την φωνή τους και να ζητήσουν βοήθεια, να γλιτώσουν από τον Εφιάλτη τους και να καταφέρουν να σωθούν.

Αλλά Εσύ έφυγες…

Η 25η Νοεμβρίου έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση (sansimera.gr):

• 1 στις 3 γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.

• 1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού

• 40% με 50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας

• 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία (womensos.gr).

Η πιο ακραία πράξη βίας κατά των γυναικών είναι η γυναικοκτονία. Ως γυναικοκτονία ορίζεται “η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους” με στατιστικό ορισμό: “δολοφονία μιας γυναίκας από ερωτικό σύντροφο και ο θάνατος μιας γυναίκας ως αποτέλεσμα πρακτικής που είναι επιβλαβής στις γυναίκες. Ως ερωτικός σύντροφος νοείται πρώην ή νυν συζύγος ή συντρόφος, ανεξάρτητα από το αν ο/η δράστης/στρια έχει μοιραστεί ή μοιράζεται την ίδια κατοικία με το θύμα” (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων).

Μέχρι σήμερα, για το έτος 2021, οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα – που έγιναν γνωστές στην κοινή γνώμη – καταμετρούνται σε 13.

Η Γραμμή  SOS 15900 είναι µια υπηρεσία εθνικής εµβέλειας που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύµατα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άµεσα µε ένα φορέα αντιµετώπισης της έµφυλης βίας. Τη γραμμή στελεχώνουν ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας σε 24ωρη βάση, 365 µέρες το χρόνο. (womensos.gr).