“Το μεγαλύτερο ταξίδι μας το κάνουμε με την ψυχή μας”…Ν. Καζαντζάκης

Στον απόηχο του Πάσχα ο,τι “έμεινε”πίσω είναι αυτά που “κρατάν” την καρδιά και την σκέψη…κι έχουν χρώμα και μυρωδιά…

Για το καλύτερο Πάσχα δεν χρειάζεται να έχεις τουριστικό φυλλάδιο για την Ανάσταση…
Το εισιτήριο στην τσέπη θέλει να ‘χεις προορισμό καρδιάς…
εκεί που σε περιμένουν  οι αγκαλιές και η αγάπη…οι άνθρωποι σου

εκεί που η Μεγάλη Εβδομάδα σε κάνει ν’ ακολουθήσεις μυρωδιές αγάπης και λουλουδιών…
σε βάζει σε διαδικασία σκέψης κι εσωτερικής αναζήτησης…

φωτογραφία Βίκυ Γκαρούδη

Δεν είναι το εξωτικό Πάσχα το καλύτερο…σε κάποιο δημοφιλή προορισμό…

φωτογραφία Χρήστος Ρορόπουλος

το Πάσχα της καρδιάς είναι αυτό που σε κάνει να περνάς καλά…να ελπίζεις…
να γεμίζεις φως από τ’ αναμμένα κεριά…
είναι οι πασχαλιές που άνθισαν και φέτος και μοσχοβολάνε…

είναι η Άνοιξη που σε περιμένει έξω και μέσα στο σπίτι…

όπως έρχεται μέσα απ’ το ανοιχτό παράθυρο της Τασούλας…

ή έτσι όπως η Δήμητρα χρόνια τώρα  παίρνει τα φύλλα,
τα κρεμμυδόφυλλα, τ’ανθάκια και χρωματίζει τα αυγά της Ανάστασης.

φωτογραφία Δήμητρα Ορφανού

είναι τα κρινάκια του αγρού που ακολουθούν  την Ελένη και την εμπνέουν…

φωτογραφία Ελένη Δόδογλου

την κρατούν απ΄το χέρι στις βόλτες…
χρωματίζουν τα βήματά της …

φωτογραφία Ελένη Δόδογλου

για να φωτογραφίζει όλα όσα ανακαλύπτει…

φωτογραφία Ελένη Δόδογλου

Είναι η επιστροφή στο χωριό…στην μάνα…στο κανάκεμα της γιαγιάς…
στο ποτάμι που σου μεταγγίζει με την ροή του τα χρώματα του…την δύναμη του…
κάθε φορά που ακούω την Χριστίνα να μιλάει για το χωριό και το ποτάμι τους
αυτό νοιώθω ακούγοντας την λαχτάρα της…

φωτογραφία Χριστίνα Κορετσίδου

και το ποτάμι δεν το λατρεύουν μόνο οι άνθρωποι του αλλά και οι κύκνοι του που βολτάρουν εκεί και
κάνουν το σκηνικό ακόμα πιο όμορφο…

φωτογραφία Χριστίνα Κορετσίδου

με μεγάλη μου χαρά σου στέλνω το ποτάμι μας και τους κύκνους μας μου είπε η Χριστίνα και χάρηκα κι εγώ μαζί της ….
σκέφτομαι ότι αυτά που αιχμαλωτίζουν την καρδιά μας από παιδιά είναι όλα αυτά που είναι γύρω μας και καθώς μεγαλώνουμε τα προσπερνάμε…
κι όπως μεγαλώνουμε οι στιγμές των παιδικών χρόνων μας κλείνουν το μάτι…μας θυμίζουν…
τότε που το Πάσχα είχε μυρωδιά από καινούρια παπούτσια…πολύ παιχνίδι…νηστεία…εκκλησία...
όλα τα παιδιά μαζί…με καρεκλάκια στο χέρι…περιφορά του Επιταφίου…μενεξέδες και ζουμπούλια…
πέρασμα πάντα από “τα μνήματα” την Μεγάλη Εβδομάδα  με την μαμά μου γι’ αυτούς που έφυγαν…εγκώμια…
Μέχρι και σήμερα το Πάσχα έχει μια γλυκιά μελαγχολία…
Ω γλυκύ μου έαρ και κάθε φορά η ίδια συγκίνηση…
Πάσχα και Ανάσταση με χρώματα και μυρωδιές…
γεμίζουν οι κήποι με λουλούδια και η καρδιά με αγκαλιές…
Όσο για τη νοσταλγία σε κάνει να επιστρέφεις σ’ αυτά που αγαπάς…