Προβολή της ταινίας “Ποίηση χωρίς τέλος” στην Αλεξανδρούπολη

Ο πολυπράγμων Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι συνεχίζει – με την ίδια σουρεαλιστική τόλμη και αφηγηματική αυθαιρεσία – τη συναρπαστική κινηματογραφική αυτοβιογραφία του από εκεί όπου σταμάτησε ο «Χορός της Πραγματικότητας». Ο εικοσάχρονος Αλεχάντρο θα γνωρίσει τον Ενρίκε Λιν, τη Στέλλα Ντίαζ, τον Νικάνορ Πάρα και άλλους πολλά υποσχόμενους αλλά άγνωστους ακόμα νεαρούς συγγραφείς, που στη συνέχεια θα γίνουν οι Μεγάλοι της μοντέρνας λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Βυθισμένοι σ’ έναν κόσμο ποιητικού πειραματισμού, θα ζήσουν όλοι μαζί, όπως λίγοι αποτόλμησαν στο παρελθόν: αισθησιακά, αυθεντικά, με τρέλα και πλήρη ελευθερία.
Ενώ ο «Χορός της Πραγματικότητας» ξεδίπλωνε τα παιδικά χρόνια του πιτσιρικά Χοδορόφσκι κάτω από τη σκιά του αυταρχικού πατέρα του και της υπερπροστατευτικής μητέρας του, το «Ποίηση Χωρίς Τέλος» τον βρίσκει πια έφηβο στο Σαντιάγο, όπου θα ανακαλύψει την ποίηση μέσα από τα γραπτά του Λόρκα και θα αποφασίσει να την υπηρετήσει. Με φελινικό οίστρο, τα πρώτα δύο φιλμ της σχεδιασμένης ως κινηματογραφικής πενταλογίας πάνω στη ζωή του, μας υπενθυμίζουν πως δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος για να κοιτάξουμε την Ιστορία, ακόμα και την δική μας. Και φυσικά δεν μπορεί ποτέ να είναι «αληθινός» αυτός με τον οποίο θα την αναπαραστήσουμε.
Όμως δίπλα στην οργιαστική εικονογραφία και στα μύρια σουρεαλιστικά ευρήματα, κρύβεται παράλληλα μια πρωτοφανής τρυφερότητα και συγκίνηση, που κορυφώνεται σε ένα φινάλε το οποίο θα σημάνει την οριστική απελευθέρωση του ήρωα-alter ego του σκηνοθέτη, από τα δεσμά και τους περιορισμούς του οικογενειακού του περιβάλλοντος, μετατρέποντας το φιλμ σε αυτό που πραγματικά είναι: ένας ύμνος στην αέναη αναζήτηση προσωπικής φωνής και μια ταινία για την ποίηση – όχι όμως γι’ αυτή που απαγγέλλει αυτοσχεδιάζοντας ο νεαρός Χοδορόφσκι, αλλά γι’ αυτήν που αποτελεί στάση ζωής και την ίδια την ουσία της.