Γεωργία Λάττα – “Ψωμί με ζάχαρη κι αλάτι”, ένα παραμύθι από τις εκδόσεις Διάπλους γεμάτο από μυρωδιές…

“Μου άρεσε πάντα το ψωμί…το ψωμί χρησιμοποιείται ως συμβολισμός στις θρησκείες και στην δικιά μας θρησκεία…

χρησιμοποιείται πάρα πολύ στην λαογραφία…είχα μια τάση να ζυμώνω ψωμί οπότε ήξερα και τις συνταγές…το θεωρώ σαν  συνδετικός κρίκος της οικογένειας…ως μικρό πυρήνα της κοινωνίας…είναι ουσιαστικά κινητήριος δύναμη της κοινωνίας το ψωμί και όλα όσα περιπλέκονται γύρω από το ψωμί …η συνεργασία,το όραμα,η φροντίδα,η αγάπη, η επιθυμία να ζήσεις και το πως θα ζήσεις καλύτερα…

Γι αυτό λοιπόν όπως φροντίζουμε την καθημερινή μας τροφή που είναι το ψωμί έτσι πρέπει να φροντίζουμε την κάθε μέρα που είναι ξεχωριστή και μοναδική,ανακαλύπτοντας τον εαυτό μας …

Διάλεξα ονόματα που να μην θυμίζουν σημερινή εποχή…να ταιριάζουν και στο παρόν αλλά και στο παρελθόν…επιχείρησα να κάνω ένα δέσιμο του παρελθόντος και να το φέρω στην σύγχρονη κατάσταση…

Μέσα στη ιστορία βάζω τα κουτάκια αυτά που όλοι έχουμε στο μυαλό μας σε σχέση με το ποιοί είμαστε με βάση το παρελθόν των προγόνων μας …ενώ η ουσία μας είναι αυτό που κάνουμε εμείς…όχι αυτό που έκαναν οι άλλοι και το βρήκαμε έτοιμο εμείς…

Οπότε σ’ αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν στερεότυπα, δεν υπάρχουν κεκτημένα, δεν υπάρχουν προδιαγεγραμμένοι ρόλοι κι έχουν καταργηθεί τα πάντα και οι βασιλοπούλες καλούνται να προσδιορίσουν από την αρχή τον δικό τους ρόλο και τον τρόπο που θα γειτνιάσουν με την κόρη του κηπουρού…στην αρχή παραμένουν προσκολλημένες στο παρελθόν και να μην κάνουν κάτι για να προσαρμοστούν σε μια κατάσταση που τις έφερε το σήμερα και απλά να αναπολούν…ενώ η κόρη του κηπουρού ψήνει ψωμί κάθε πρωί και μαζεύει γύρω της  πουλιά και τζιτζίκια με βιολιά.

Η εικονογράφος έδωσε  και το παραδοσιακό χαρακτήρα που ήθελα να δώσει  αλλά έδωσε ταυτότητα  στις ηρωίδες και ανέδειξε όλα τα υλικά που χρησιμοποιούν για να φτιάξουν το δικό τους το σήμερα και να πλάσουν το όνειρό τους για το αύριο…αυτό είναι και το τελικό μήνυμα του βιβλίου πως πλάθουμε την ζωή μας με τα δικά μας τα υλικά.

Αυτό που κάνουμε και μας πηγαίνει μπροστά δεν είναι να  ζηλεύουμε αυτό που κάνει ο άλλος,είναι να προσπαθούμε κι εμείς  να φτάσουμε αυτό που κάνει με τις δικές μας δυνατότητες,να κάνουμε κι εμείς κάτι ξεχωριστό με τον δικό μας τρόπο αναγνωρίζοντας παράλληλα και την ικανότητα του άλλου.

Στην αρχή οι βασιλοπούλες δεν θέλουν να ρωτήσουν την Καλλιρόη,δεν καταδέχονται  και προσπαθούν μόνες τους να βρουν τη συνταγή. Αυτό λοιπόν το αρνητικό χαρακτηριστικό τους  τελικά είναι και η κινητήριος δύναμη που θα τους οδηγήσει να μπορέσουν να βγάλουν τα δικά τους ξεχωριστά ψωμιά.

Να αναγνωρίσουν η κάθε μια τη σπουδαιότητα της άλλης και τελικά να αποφασίσουν να συνεργαστούν και να πλάσουν μαζί ένα μέλλον μέσα από τη δουλειά τους.

Όταν κάνω ένα βιβλίο σκέφτομαι τον γονιό και το μήνυμα που θέλει να περάσει στο παιδί και το παιδί αναγνώστη. Σκέφτομαι όμως και πως θέλει να δουλέψει ο εκπαιδευτικός  με το βιβλίο επειδή έχω κι αυτό το ρόλο του εκπαιδευτικού.Οπότε μέσα από αυτό πέρασα τα υλικά ,τη διαδικασία  του ψωμιού.πως σπέρνουμε,καλλιεργούμε και θερίζουμε…πέρασα τα βότανα που χρησιμοποιούμε αλλά και τα πέντε βασικά σχήματα που έχουν τα ψωμιά ,τα ταψιά κι επίσης τα αριθμητικά που μας ενδιαφέρουν .

Το κείμενο γράφτηκε σε μια εποχή που είχαμε μια βαθιά κρίση στη κοινωνία οπότε έπρεπε να αναπροσαρμόσουμε κι εμείς τους δικούς μας ρόλους ,οι μεγάλοι, πόσο μάλλον οι μικροί που έπρεπε να τους μάθουμε νέα πράγματα και για να δείξεις κάτι στο μικρό δεν αρκεί να το πεις  πρέπει να το πιστέψεις εσύ ο ίδιος και να  έχεις αναδομήσει το εσωτερικό σου, εσύ.

Με αυτό το βιβλίο αυτό θέλησα να κάνω ,να δείξω ότι έχουν καταρριφθεί οι παλιοί ρόλοι που γνωρίζαμε  και πρέπει να κινητοποιήσουμε άλλες δυνάμεις για να  ζήσουμε δημιουργικά κι ευτυχισμένα  μέσα σ αυτή την εποχή  κι αυτές οι δυνάμεις δεν είναι δυνάμεις μοναχικές αλλά βρίσκονται πάντα μέσα από την αναγνώριση και του άλλου.

Η παιδική λογοτεχνία πρέπει να αφουγκράζεται τα θέματα των εποχών ,τα σύγχρονα , υπάρχουν βέβαια και τα πάγια που έχουν αλλάξει μορφές και υπάρχουν τα σύγχρονα θέματα και είναι προβληματισμοί που δεν τους είχαμε εμείς στη δική μας παιδική ηλικία,έχουμε όμως τα παιδιά μας που τα αντιμετωπίζουν.

Πρέπει να δώσουμε υλικό και στο νέο γονιό για να ζυμώσει το παιδί του μέσα σε μια κοινωνία διαφορετική από αυτήν στην οποία εκείνος μεγάλωσε …” Γεωργία Λάττα

Ακούστε εδώ όλα όσα συζητήσαμε  με την Γεωργία Λάττα στην εκπομπή “Άρωμα Μελωδίας”,στο Ράδιο Έβρος

Λίγα λόγια από το οπισθόφυλλο

Κάπου και στο πουθενά, σ’ έναν κόσμο που μοιάζει και δε μοιάζει με το δικό μας, συναντάμε πέντε βασιλοπούλες, άμαξες που λοξοδρομούν και την κόρη του κηπουρού.
Τις χωρίζει το μακρινό παρελθόν.
Τις ενώνει το ζεστό ψωμί, τα μυρωδάτα βότανα και τ’ αηδόνια που παίζουν μουσική.
Πώς πραγματοποιούνται άραγε τα όνειρα που πλάθονται με ζυμάρι;
Ποιες κρυμμένες δυνατότητες ξεκλειδώνει ένα αντικλείδι που κρύβεται σ’ ένα καρύδι;
Και ποιους νέους δρόμους ανοίγει η προσπάθεια, η συνεργασία και το όραμα;
Το cd του βιβλίου περιλαμβάνει τη θεατρική αφήγηση του παραμυθιού, μουσική και τραγούδια, ενώ στον Η/Υ σας μπορείτε να δείτε πληροφοριακό κι εκπαιδευτικό υλικό.

Η Γεωργία Λάττα γεννήθηκε τo 1970 στα Λεχαινά Ηλείας. Αποφοίτησε από το Τμήμα Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εξειδικεύτηκε στα M.M.E, έλαβε δίπλωμα Μοντεσσοριανής Παιδαγωγού, μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και δίδαξε Δ.Ι.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης καθώς και στην ιδιωτική εκπαίδευση. Λαμβάνει μέρος ως εισηγήτρια σε συνέδρια και ημερίδες που αφορούν τη συναισθηματική και κοινωνική αγωγή των παιδιών. Παράλληλα, αρθρογραφεί για θέματα που αφορούν γονείς και παιδιά. Από το 2001 υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση. Zει με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη κι ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων που απευθύνονται σε παιδιά κι εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Επιμέλεια Αναστασία Πατλακίδου