Το τραγούδι της εβδομάδας

Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσανΕκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνειΣαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικόΑνάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σουΌσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύειΣαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικόΣαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό

 

Η παλέτα των χρωμάτων της φύσης…εμπνέει…και ταξιδεύει τις αισθήσεις…

Το ποτάμι καθώς κυλάει δημιουργεί μαίανδρους…

παίζει με την γη και τον ουρανό…μας προσκαλεί

μας παρακινεί για ταξίδια της καρδιάς  και του μυαλού…

γιατί  “ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει”…