Tο “άρωμα μελωδίας” ξαναβρήκε τον “μικρό πρίγκιπα” στον “Διόνυσο”
Την Κυριακή το απόγευμα ήταν οι τελευταίες παραστάσεις του “Μικρού Πρίγκιπα” από το θεατρικό εργαστήρι
“Διόνυσος”.
Μετά από μια ξαφνική και πολύ δυνατή απογευματινή βροχή και αφού ο καιρός “καθάρισε” σκέφτηκα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να πάω να δω την παράσταση.
Ο “Μικρός Πρίγκιπας” είναι ένα από τα αγαπημένα και πολυδιαβασμένα βιβλία όχι μόνο για μικρούς αλλά και για μεγάλους…Γραμμένο το 1940 τυπώνεται ξανατυπώνεται…διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται…
Η ημερομηνία στο δικό μου βιβλίο “Ο Μικρός Πρίγκιπας” γράφει Απρίλης ’83-Θεσσαλονίκη…τότε τον ανακάλυψα σε μια Σαββατιάτικη βόλτα σ’ένα βιβλιοπωλείο στην Αριστοτέλους…από τότε ήταν πολλές οι φορές που το ξαναδιάβασα μόνη μου ή ως μαμά στον γιό μου…Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια πόσο χάρηκα όταν βρήκα στο διαδίκτυο την τρίτη έκδοση του βιβλίου για να το κάνω δώρο στον γιό μου…ήταν σαν να είχα βρεί θησαυρό…ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας φυσικά…
Αυτά σκεφτόμουν στον δρόμο κι ούτε κατάλαβα πότε έφτασα…
Το κτίριο του “Διόνυσου” ομορφαίνει πολύ την γειτονιά που βρίσκεται και από τα λουλούδια στα κηπάκια έξω καταλαβαίνεις ότι εδώ οι άνθρωποι νοιώθουν όπως στο σπίτι τους…να σκεφτείς ότι όταν είμασταν παιδιά το να φτάσεις με τα ποδήλατα στο Ε.Ζ.Ο ήταν όριο, απ’το σπίτι…και μας φαινόταν μακρυά…
Τώρα με το θέατρο ο δρόμος έχει κόσμο και κίνηση…
![DSC_0490[1]](https://www.radioevros.gr/wp-content/uploads/2016/04/1460619265-f1de6283c5da655f7fc6d44119a53bba-600x338.jpg)
Με το που μπαίνεις μέσα σε υποδέχεται ο Νίκος στα εισιτήρια πάντα χαμογελαστός… μετά πηγαίνει “στα φώτα”…με λίγα λόγια τον βρίσκεις παντού…και στην θεατρική σκηνή.
…στο θέατρο και μόνος σου να είσαι δεν σε πειράζει γιατί όλοι εκεί είναι μια παρέα…ένα από τα καλά της μικρής πόλης…
Βρήκα πολλούς γνωστούς μετά από καιρό και πολλούς απ’αυτούς με τις δικές τους οικογένειες…με τα παιδιά τους
Άρχισε η παράσταση και μας θυμίζει όσο περνάει η ώρα ότι η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στην ανθρώπινη φύση…στην φιλία…στην υπέρβαση του εαυτού μας…στην αλήθεια…στην προσπάθεια…στην αγάπη…
Με την καρδιά ν’αναζητούμε την ουσία. Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια…
το δικό του τριαντάφυλλο ήταν το καλύτερο από όλα…πιο σημαντικό από όλα…γιατί είναι το δικό του λουλούδι…
το πότισε…το προστάτεψε…το άκουσε να παραπονιέται…να σιωπά…να καμαρώνει…
…όπως κι αν είναι τα πράγματα στην ζωή σου πάντα θα υπάρχει αυτό το κάτι που θα την κάνει να μοσχοβολάει και θα την γεμίζει με φως…
σου ξαναθυμίζει “Ο Μικρός Πρίγκιπας” πόσο αξίζει η ανθρώπινη επαφή με την ζωή και την φύση…κι ότι χωρίς κόπο δεν γίνεται τίποτα…
Το αίσθημα ευθύνης απέναντι σ’ εκείνους που αγαπάμε και μας αγαπούν…
Η αξία της ζωής …της αλήθειας…της αγάπης…
η ικανοποίηση και τα χαμόγελα στα πρόσωπα όλων…
Η ζωή μου είναι μονότονη είπε η αλεπού στον μικρό πρίγκιπα…αν με ημερώσεις όμως η ζωή μου θα είναι σαν ηλιόλουστη…θα με κάνει να βγαίνω έξω απ’ τη φωλιά μου σα μια μουσική…
το στάρι εμένα μου είναι είναι άχρηστο…τα χωράφια με το στάρι δεν μου θυμίζουν τίποτα…
εσύ όμως έχεις στα μαλλιά χρώμα χρυσαφένιο…όταν θα μ’ έχεις ημερώσει το στάρι που είναι χρυσαφένιο θα με κάνει να σε θυμάμαι…και θα μ’ αρέσει ν’ ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα…
Επιμέλεια Αναστασία Πατλακίδου-Άρωμα Μελωδίας
Φωτογραφίες Δημήτρης Τριανταφυλλίδης
Φωτογραφίες Δημήτρης Τριανταφυλλίδης
