Τίτος Μανάκας (1934 -20 Αυγούστου 2004) ο δικός μας ποιητής, ο Διμοτειανός.

“Εδωνά”

Χάθηκε το χαμόγελο σου
έσβησε κι ο ήχος της φωνής σου.
Ο πόνος της ψυχής μου
και το χυμένο δάκρυ μου
δεν άφησαν ο δενδρολίβανος ν’ ανθίσει.
Πέρασες…
κι έφυγες…κι έμεινα μόνος εδωνά
να με χαιδεύουν τ’ανεμίσματα σου
σαν επιστρέφω νοερώς εκεί
απ’ όπου ξεκινήσαμε
κάποτε…

Ένα από τα αγαπημένα μου μέσα από την συλλογή ποιημάτων του Τίτου Μανάκα, με τίτλο”ω, πικρόν μου έαρ”.

Εκδόθηκε το 1998 αλλά στα χέρια μου έφτασε το 2003 ,ευτυχώς, ένα χρόνο πριν φύγει…από τότε πάντα υπάρχει μέσα στα βιβλία που παίρνω μαζί μου στην εκπομπή…

Δεν γνώρισα προσωπικά τον Τίτο Μανάκα παρά μόνο μέσα από τα ποιήματα του…ο καλός φίλος Κυριάκος Ξανθούλης  από το Διδυμότειχο είχε μάθει ότι έψαχνα  πολύ καιρό το βιβλίο ποίησης  και μου το έφερε με την υπογραφή και την ευχή – παραίνεση του ιδίου “Ν΄ αγαπάτε το Διδυμότειχο. Είναι σεβασμός στην Ιστορία”.

“Ο Τίτος Μανάκας γεννήθηκε το 1934 και πέθανε το 2004, η ζωή και το έργο του ήταν ταυτισμένα με την πόλη του Διδυμοτέιχου. Εξάλλου χρησιμοποιούσε και το ψευδώνυμο Διμοτειανός, έτσι τον ήξερα από δημοσιεύσεις σε περιοδικά και άλλα έντυπα. Με την ευκαιρία να εξάρουμε τη μεγάλη σημασία του τύπου για την καλλιέργεια και τη διάδοση της λογοτεχνίας στη Θράκη ήδη από τον 19ο αιώνα.
Ενώ το Τίτος Μανάκας έγραφε πολύ, άργησε να εκδώσει βιβλίο με ποιήματα. Αυτό συνέβη το 1998, με τη συλλογή “Ω, πικρόν μου έαρ!”. Ο ίδιος ο ποιητής σε συνέντευξή του στο Βασίλη Κάργα σημειώνει :”Η σχέση μου με το Διδυμότειχο και με την πεφιλημένη Θράκη τολμώ να πω ότι αγγίζει τα όρια του ερωτισμού”. Μελετώντας ένα πολύ μικρό μέρος από το πλήθος των ποιημάτων του, που περιμένουν υπομονετικά στο συρτάρι, διαπιστώνουμε την πλούσια και διαχρονική γλώσσα του, την ανάληψη του ρόλου και της κοινωνικής ευθύνης του δημιουργού, την ικανότητα όχι μόνο να διακηρύσσει αλλά και να πράττει στην καθημερινή του ζωή. Κοντά στις άλλες πηγές στο Διαδίκτυο βρήκα στη Ρωμαίικη Επανένωση του Γ. Τασούδη ένα πλούσιο κείμενο του 2008 για τον Τίτο Μανάκα και την ποίησή του. Μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι η ποίηση έχει αξία όταν μετατρέπεται για το δημιουργό τρόπος ζωής. Ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες και στις δύσκολες περιοχές ο δημιουργός είναι η ελπίδα και το αποκούμπι του άλλου. Αυτό εισπράττουμε από τη δημιουργία και την όλη πολιτεία του Μανάκα.  ”

ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ (Φιλόλογου – συγγραφέα – ποιητή)  “ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ : ΓΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ – ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ” (28 Μαρτίου 2015).Την εισήγηση την βρήκα στο fb ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ – Γνώση και Δράση.

Επιμέλεια Αναστασία Πατλακίδου – Άρωμα Μελωδίας.