Θυρανοίξια Ι.Ν. Αγ. Κυρίλλου στην Ορεστιάδα – Δαμασκηνός: “Όσους πολέμησαν αυτό το έργο, τους συγχωρώ από την καρδιά μου”

Παρουσία πλήθους πιστών, των τοπικών αρχών και πολλών εκπροσώπων του ιερού κλήρου τελέστηκαν το απόγευμα του Σαββάτου, 5 Απριλίου 2025, τα “θυρανοίξια” του νέου Ιερού Ναού Αγίου Κυρίλλου Στ’, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, στην περιοχή της Νέας Ελβετίας της Νέας Ορεστιάδας, από τον Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνό. Αρχικά τελέστηκε αγιασμός στο ισόγειο του κτίσματος, το οποίο είναι ακόμα ημιτελές, ενώ στη συνέχεια όλοι μεταφέρθηκαν στο υπόγειο του υπό ανέγερση ναού, το οποίο έχει ήδη διαμορφωθεί κατάλληλα, όπου τελέστηκε ο Εσπερινός.

Μεταξύ άλλων παρέστησαν εκπρόσωποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Σβίλενγκραντ (Βουλγαρία) και της Αδριανούπολης (Τουρκία), βουλευτές Έβρου, ο δήμαρχος Ορεστιάδας, η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, αντιπεριφερειάρχες, αντιδήμαρχοι, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, το ΔΣ και μέλη του Συλλόγου Απογόνων Καραγατσιανών & Αδριανουπολιτών Ν. Ορεστιάδας κ.α.

Αίσθηση, πάντως, προκάλεσαν τα μηνύματα με πολλούς αποδέκτες που απηύθυνε στο λόγο του ο κ. Δαμασκηνός. Ο μητροπολίτης υποστήριξε για πρώτη φορά δημόσια ότι δέχτηκε πόλεμο τόσα χρόνια στην προσπάθειά του να αναγερθεί ναός σε εκείνη την περιοχή της Ορεστιάδας, καθώς παρέμενε χωρίς χώρο λατρείας επί 12 χρόνια η υφιστάμενη Ενορία του Αγ. Κυρίλλου Στ’ και οι πιστοί προσέτρεχαν σε δύο παρακείμενους ναούς (εντός τον παλαιών κοιμητηρίων της πόλης και στην Αγ. Βαρβάρα Πύργου). Δήλωσε πως: “Όσον αφορά εκείνους που πολέμησαν αυτό το έργο, τους συγχωρώ από την καρδιά μου και πιστεύω ότι αυτό είναι το έργο του Θεού και το έργο του κληρικού: Να συγχωρούμε και να προχωρούμε. Συγχωρώ λοιπόν και προχωρώ“.

Μίλησε ακόμα για σκόπιμη (αλλά και ακούσια) έλλειψη βοήθειας – “άλλοι ηθελημένα, άλλοι αθέλητα, πρέπει να ομολογήσω ότι κανένας δεν μας βοήθησε“, είπε χαρακτηριστικά. Παράλληλα, τοποθετήθηκε και για το γηροκομείο, που, σε συνεργασία με το Δήμο Ορεστιάδας, επιχειρείται να λειτουργήσει στα Δίκαια, τονίζοντας πως “κάποιοι με κατηγόρησαν ότι ολιγωρώ, ότι ασχολούμαι να χτίζουμε εκκλησίες, ενώ θα έπρεπε να φροντίσουμε για ένα γηροκομείο ή για κάτι άλλο” και εξήγησε τη θέση του επί του θέματος.

Ακολουθεί ένα μεγάλο μέρος από την ομιλία του κ. Δαμασκηνού:

“Με αισθήματα βαθειάς ευγνωμοσύνης στο Θεό, αλλά και με ιδιαίτερη συγκίνηση, η τοπική μας Εκκλησία παραδίδει στον φιλόχριστο, ευλογημένο και φιλόθεο λαό της Ορεστιάδας τον Ιερό αυτό Ναό, ο οποίος ανοικοδομήθη επ’ ονόματι του αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Κυρίλλου του Στ΄ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Καθώς ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της πρώτης φάσης της ανέγερσης αυτού του ναού, θα ήθελα να πω ότι αυτό το εγχείρημα υπήρξε ένα τάμα. Ένα τάμα πολλών δεκαετιών για πολλούς Αδριανουπολίτες και Καραγατσιανούς. Όταν πριν από 15 χρόνια περίπου η χάρις του Θεού με απέστειλε να διακονίσω ως Επίσκοπος στην ακριτική αυτή επαρχία, εγενόμην αποδέκτης ενός πανκοίνου αιτήματος για την ανέγερση ενός ναού προς τιμήν του Αγίου Κυρίλλου, όπως ακριβώς τον είχαν φανταστεί και τον ήθελαν οι πρόγονοι οι δικοί μας, αλλά και οι απόγονοι εκείνων, οι οποίοι εγκατέλειψαν ακούσια την Αδριανούπολη και ήρθαν και έστησαν τα όνειρά τους σ’ αυτήν την καινούρια πατρίδα που ονόμασαν Ορεστιάδα.

Αγαπητοί μου αδελφοί, όλα αυτά τα χρόνια έγιναν πολλές προσπάθειες. Θα πρέπει να πω ότι σ’ αυτήν την προσπάθεια είχα δύο φωνές που μου υπεμίμνησκαν αυτό το καθήκον. Ο πρώτος είναι ο πατήρ Βαρθολομαίος, τον οποίο ευχαριστώ, διότι με κάθε ευκαιρία μου θύμιζε αυτήν την υποχρέωση, και αυτήν την υπόσχεση που έδωσα στους απογόνους των Αδριανουπολιτών και Καραγατσιανών για την ανέγερση ενός ναού. Από την άλλη, ο δραστήριος Σύλλογος των απογόνων Καραγατσιανών και Αδριανουπολιτών της Ορεστιάδος, οι οποίοι σε κάθε εκδήλωση επανέφεραν αυτό το αίτημα, που, όπως είπαμε, δεν ήταν μόνο δικό τους αλλά και των παλαιών κατοίκων αυτής τη πόλης.

Θα πρέπει να ομολογήσω ότι έγιναν προσπάθειες πολλές. Δυστυχώς, δεν βρήκαν ανταπόκριση. Άλλοι ηθελημένα, άλλοι αθέλητα, πρέπει να ομολογήσω ότι κανένας δεν μας βοήθησε. Αλλά πέρα από τη βούληση των ανθρώπων, υπάρχει ο Θεός, ο οποίος κατευθύνει όλα όσα έχει Εκείνος ευλογήσει. Και πρέπει να πω ότι ο Κύριος δεν μας εγκατέλειψε, αλλά με την επιθυμία και τον πόθο και το τάμα αυτό που είχαμε, μας αξίωσε να το υλοποιήσουμε, έστω εν μέρει, αλλά και μας έδωσε τη δύναμη να βρεθούμε και πάλι ενώπιόν Του και, όπως ο Σολόμων έχτισε ένα ναό, έτσι και μεις, ασήμαντοι μπροστά του βέβαια, παραδίδουμε αυτό το ναό στη διακονία των ανθρώπων μας και στη διακονία των ανθρώπων.

Κάποιοι με κατηγόρησαν ότι ολιγωρώ, ότι ασχολούμαι να χτίζουμε εκκλησίες, ενώ θα έπρεπε να φροντίσουμε για ένα γηροκομείο ή για κάτι άλλο. Θα πω στον πειρασμό να πω ότι η Εκκλησία δεν θα υποκαταστήσει ποτέ την πολιτεία. Το κοινωνικό έργο είναι έργο του υπουργείου κοινωνικής πρόνοιας, οικογενειακής συνοχής, και δεν ξέρω ’γω τι άλλο. Η Εκκλησία είναι εδώ, ασφαλώς, και το πρώτο της έργο είναι ο αγιασμός των ψυχών και όπου μπορεί να βοηθήσει. Και νομίζω ότι αυτό προσπαθούμε.

Και θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς το δήμαρχο Ορεστιάδος, ο οποίος με πολλή θέρμη έχει περιβάλλει το αίτημά μας, το νεότερο αίτημά μας, για τη λειτουργία ενός γηροκομείου στα Δίκαια, προκειμένου να καλύψει μία πολύ δύσκολη περιοχή, όπου ο μέσος όρος ηλικίας έχει ξεπεράσει το 65ο έτος της ηλικίας.

Όσον αφορά εκείνους που πολέμησαν αυτό το έργο, τους συγχωρώ από την καρδιά μου και πιστεύω ότι αυτό είναι το έργο του Θεού και το έργο του κληρικού: Να συγχωρούμε και να προχωρούμε. Συγχωρώ λοιπόν και προχωρώ. Προχωρούμε, διότι η εκκλησία αγαπητοί μου αδελφοί δεν είναι ούτε του παπά ούτε του δεσπότη. Ούτε θα την πάρω εγώ την εκκλησία μαζί μου. Αυτή η εκκλησία είναι δική σας. Είναι για σας. Εκκλησία… Οι πρώτοι χριστιανοί πήραν αυτό τον όρο από την ελληνική λέξη “εκκλησία”, “εκκλησία του δήμου”. Βλέπετε ότι μία αρχαία ελληνική λέξη πήραν οι χριστιανοί, οι πρώτοι χριστιανοί, και της έδωσαν μία άλλη σημασία. Αλλά ακριβώς διότι δεν είναι ούτε του παπά, ούτε του δεσπότη, ούτε του επιτρόπου. Η εκκλησία είναι του λαού. Γι’ αυτό λοιπόν, δεν είναι δική μου, ούτε κανενός άλλου, η εκκλησία είναι δική σας υπόθεση. Είναι για σας. Και επιτρέψτε μου να συνεχίσω και να πω, ότι εκκλησία είναι η Κιβωτός. Όπως στην Κιβωτό του Νώε σώθηκε η ζωή, έτσι και μέσα στην εκκλησία σώζεται η ελπίδα της σωτηρίας, η παρηγοριά. Ο κάθε ένας από μας θα βρει εδώ το λιμάνι του, προκειμένου μέσα στην τρικυμία της ζωής να αντέξει και να συνεχίσει”.