“Να γίνουμε το ηχείο της φωνής τους” – “Δεν ζούμε ένα δράμα, ζούμε τη ζωή μας”…
Συντάκτης Νίκος Πατούνας
2 Απριλίου, 2025 13:57
Κάθε χρόνο, στις 2 Απριλίου, η Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτισμό μας υπενθυμίζει την ανάγκη για ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση της κοινωνίας προς τη συμπερίληψη και τη στήριξη των ατόμων στο φάσμα του αυτισμού. Στην εκπομπή Εβροσκόπιο του Ράδιο Έβρος κλήθηκαν σήμερα για το σκοπό αυτό ο Πρόεδρος και ο Γεν. Γραμματέας του νεοσύστατου Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων & Φίλων Μαθητών και Αποφοίτων Ατόμων με Αναπηρία Π.Ε. Έβρου “Φάρος ΑμεΑ”, Γιάννης Λυμβαίος και Χρήστος Μπακιρτζής.
Ο κ. Λυμβαίος εστίασε στην ανάγκη ύπαρξης δομών “πρώιμης ανίχνευσης και παρέμβασης για άτομα με ψυχοκοινωνικά ελλείμματα και άτομα με αναπηρία, από την βρεφική ακόμα ηλικία, αλλά και για την ουσιαστική υποστήριξη των γονέων”. Παράλληλα εκδήλωσε την ανησυχητική του διαπίστωση πως: “η κατάσταση που επικρατεί στη δημόσια εκπαίδευση στα σχολεία, είτε στα ειδικής εκπαίδευσης είτε στα γενικής εκπαίδευσης, κάθε άλλο παρά συμπεριληπτική και προσβάσιμη είναι για τα άτομα με αναπηρία”.
Ο κ. Μπακιρτζής δε, δηλώνει ως πρώτη ιδιότητά του αυτή του “πατέρα του 9χρονου αυτιστικού Αριστοτέλη” και παρά τα προβλήματα και τα εμπόδια που τίθενται από την ίδια την πραγματικότητα στην καθημερινότητα τον ΑμεΑ, δίνει μια αισιόδοξη ματιά στα πράγματα: “Η προσπάθεια που πρέπει να γίνει δεν είναι πολύ μεγάλη. Το θέμα είναι να κατανοήσουμε κάποια βασικά πράγματα και να προσπαθήσουμε να τα επιλύσουμε με απλούς και παραγωγικούς τρόπους∙ και όλα θα πάνε καλύτερα”…
Γιάννης Λυμβαίος: “Να γίνουμε το ηχείο της φωνής τους”
“Δεν είναι γιορτή, όπως εσφαλμένα ακούγεται από πολλούς, είναι μια ημέρα που ενημερώνουμε, ευαισθητοποιούμαστε και κινητοποιούμαστε“, επισημαίνει εξ αρχής στη συνέντευξη ο Γιάννης Λυμβαίος, πρόεδρος του Συλλόγου “Φάρος ΑμεΑ”.
Ο κ. Λυμβαίος τονίζει την έλλειψη δομών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης για τα άτομα με αυτισμό και τις οικογένειές τους, από τη βρεφική ηλικία έως την ενήλικη ζωή. “Πρέπει να δημιουργηθούν δομές πρώιμης παρέμβασης, εκπαιδευτικές μονάδες, προστατευμένοι χώροι εργασίας και απασχόλησης“, αναφέρει, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μια κοινωνία που σέβεται και υποστηρίζει έμπρακτα τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Στην περιοχή του Έβρου, οι διαθέσιμες δομές είναι ανεπαρκείς. “Ο Έβρος, η αρχή της Ευρώπης, υπολείπεται σημαντικά στη δημιουργία υποστηρικτικών δομών“, σημειώνει ο κ. Λυμβαίος. Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί μέσω της δράσης εθνικών και τοπικών φορέων, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για την πλήρη συμπερίληψη των ατόμων με αυτισμό στην κοινωνία.
Ο Σύλλογος “Φάρος ΑμεΑ” έχει θέσει ως στόχο να πρωτοστατήσει στη δημιουργία της πρώτης δομής πρώιμης παρέμβασης στη χώρα, ξεκινώντας από την Ορεστιάδα. “Η Ορεστιάδα να γίνει φάρος, ένας πραγματικός φάρος πρώιμης φροντίδας και υποστήριξης“, δηλώνει, τονίζοντας ότι έχει ήδη ξεκινήσει η απαραίτητη συνεργασία με τις τοπικές αρχές.
“Στόχος μας είναι να γίνουμε το ηχείο της φωνής των παιδιών μας, όχι να την υποκαταστήσουμε“, τονίζει ο κ. Λυμβαίος. Αυτή η φωνή χρειάζεται να ακουστεί δυνατά, ώστε να διαμορφωθεί μια κοινωνία πραγματικά συμπεριληπτική για όλους.
Χρήστος Μπακιρτζής: “Δεν ζούμε ένα δράμα, ζούμε τη ζωή μας”
Ο Χρήστος Μπακιρτζής, πατέρας του εννιάχρονου Αριστοτέλη, παιδιού στο φάσμα του αυτισμού, ξεκαθαρίζει κατά τη συνέντευξή του στο Ράδιο Έβρος: «Οι γονείς των παιδιών με αυτισμό δεν ζούμε ένα δράμα». Με αυτά τα λόγια αποδομεί τα στερεότυπα και καλεί την κοινωνία να αντιμετωπίζει τα παιδιά αυτά με σεβασμό και κατανόηση, όχι με λύπηση.
Η καθημερινότητα της οικογένειας του Αριστοτέλη έχει προκλήσεις, αλλά και πολλή χαρά. «Έχω ένα πολύ χαρούμενο γιο, παίζουμε, βγαίνουμε, γελάμε», λέει, μεταφέροντας μια πιο ρεαλιστική και αισιόδοξη εικόνα της ζωής με ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού. Παράλληλα, επισημαίνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες, καθώς η πολιτεία και οι τοπικές δομές εξακολουθούν να υστερούν. «Είμαστε ακόμα πίσω, ειδικά στον Έβρο», σημειώνει, τονίζοντας ότι οι γονείς αναγκάζονται να γίνονται οι ίδιοι οι θεσμοί που λείπουν.
Ιδιαίτερα σημαντική, σύμφωνα με τον κ. Μπακιρτζή, είναι η πρώιμη παρέμβαση. Χάρη στην έγκαιρη ενημέρωση και τη δράση των γονιών του, ο Αριστοτέλης κατάφερε να αναπτύξει δεξιότητες που ίσως δεν θα είχε αποκτήσει διαφορετικά. «Αν δεν είχε την πρώιμη παρέμβαση, δεν θα ήταν ο αγκαλίτσας που είναι σήμερα», αναφέρει με τρυφερότητα.
Αν και πολλά πρέπει ακόμα να γίνουν, η κοινωνία αλλάζει. Στην Ορεστιάδα, όπου ζει η οικογένεια, ο Αριστοτέλης είναι ιδιαίτερα αγαπητός. «Τον γνωρίζουν, του μιλάνε, τον πειράζουν, δεν τον αντιμετωπίζουν ως ‘το καημένο παιδί’», λέει με ικανοποίηση. Αυτή η αλλαγή στη νοοτροπία είναι ένα σημαντικό βήμα προς την ενσωμάτωση.
Όσο για το μέλλον, ο πατέρας του Αριστοτέλη έχει μια απλή, αλλά ουσιαστική ευχή: «Θέλω να ξυπνάει χαρούμενος και να κοιμάται χαρούμενος». Παρά τις ελλείψεις του κράτους, η αισιοδοξία και η επιμονή των γονιών κρατούν αναμμένη τη φλόγα της αλλαγής. «Θα πιέσουμε περισσότερο, γιατί τα παιδιά μας το αξίζουν», καταλήγει.
