Μ. Πετριτζίκης, επικεφ. Ύπατης Αρμοστείας ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στον Έβρο: Ο “πόλεμος” είναι κυρίως εσωτερικός

Για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες σχετικά με τα 18 θύματα των φονικών πυρκαγιών στον Έβρο, αλλά και τα λοιπά πέριξ του θέματος, ο επικεφαλής του Γραφείου Έβρου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Μαργαρίτης Πετριτζίκης απευθύνει ένα βαθιά ανθρώπινο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, με την ελπίδα να βρει τους αποδέκτες του. Αναφέρει:

Με την μάχη να συνεχίζεται απέναντι στην πύρινη λαίλαπα μερικές διαπιστώσεις για όσα καίνε τα μέσα μας και τα έξω μας:

Αντιληφθήκαμε όλοι την ανεπάρκεια και το πόσο ευάλωτοι είμαστε μπροστά σε φαινόμενα που θα κλιμακώνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής.

Συντελείται μία ανθρώπινη και οικολογική τραγωδία. Οι ανθρώπινες ζωές δεν ζυγίζονται, δεν διακρίνονται σε ντόπιες και λαθραίες. Τα καρβουνιασμένα σπίτια και δάση έχουν παντού την ίδια μυρωδιά και παράγουν την ίδια στάχτη.

Στις 22.08 εντοπίστηκαν 18 απανθρακωμένα πτώματα, δύο εξ αυτών ήταν παιδάκια.Κάποιοι είχαν καεί μέσα σε ένα μαντρί. Έτσι περιγράφεται η τραγική εικόνα από τον έμπειρο ιατροδικαστή Παύλο Παυλίδη.

Δημοσιεύματα επικαλούμενα αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι η μεταναστευτική πίεση τις μέρες των πυρκαγιών είναι μικρότερη συγκριτικά με τις προηγούμενες ημέρες. Οι άνθρωποι είναι πανικοβλημένοι. Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι νιώθουν τον ίδιο πανικό.

Χωρίς καμία προδιάθεση υπεράσπισης το επίσημο πόρισμα της πυροσβεστικής υπηρεσίας αναφέρει ότι η μεγάλη πυρκαγιά που απασχόλησε προκλήθηκε από κεραυνό.

Η οργή, η θλίψη είναι απόλυτα δικαιολογημένα σε αυτές τις συνθήκες. Ο ρατσισμός, η κακοψυχία, η βία, η αρπαγή ανθρώπων από δράστες Έλληνες και αλλοδαπούς, ο διαδικτυακός πανηγυρισμός για συνανθρώπους μας που απανθρακώθηκαν δεν είναι σύγχυση. Είναι προσωπική επιλογή του καθενός και πρέπει να είναι εντελώς αδιάφορο εάν είναι απόρροια δύσκολων παιδικών χρόνων. Καθημερινά όλοι δίνουμε μάχες απέναντι στους φόβους και τις παθογένειές μας και επιλέγουμε την όχθη του ποταμού που θα μας καταγράψει η ιστορία και εάν θα συνεχίσουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.

Ο «πόλεμος» είναι κυρίως εσωτερικός. Ο Έβρος είναι όρθιος και δεν πέφτει γιατί κατοικείται από ανθρώπους περήφανους Έλληνες και Αλλοδαπούς. Ανθρώπους με φιλότιμο που αγκάλιασαν μετανάστες από χώρες όπως η Αλβανία που ενσωματώθηκαν και ζουν εδώ. Δεν χρειάζεται επινοήσεις για εξωτερικούς εχθρούς, αυτόκλητους σωτήρες που ίσως παλιότερα φτάσανε και αυτοί παράτυπα εδώ, μυθεύματα για αλλόθρησκα τέρατα που θέλουν το κακό του. Το στοίχημα είναι να ξηλώσουμε το δικό μας εσωτερικό τέρας του ρατσισμού και να επικεντρωθούμε στην ουσία όχι στη συνομωσία.

Ας σεβαστούμε την απώλεια 19 συνανθρώπων και των ανήλικων παιδιών που μπορεί να μην τους αποχαιρετήσει ποτέ η μάνα τους, την θλίψη των συμπολιτών μας για τις χαμένες περιουσίες και την τεράστια οικολογική καταστροφή. Ας αναλογιστούμε τα λάθη μας κοιτάζοντας πίσω αλλά προχωρώντας μπροστά και για τον Θεό ας σωπάσουν όλοι οι επίδοξοι τυμβωρύχοι, καριερίστες, κυνηγοί κεφαλών και εμπρηστικών μηχανισμών. Να αφήσουμε τις αρχές να επιτελέσουν το έργο τους για να δοθεί και η δυνατότητα να γνωρίζουμε πόσες χαμένες ψυχές θα ξεβράσουν τα δάση μας, τα μυστικά που μπορεί να κρύβουν και πότε θα πρασινίσουν ξανά.