Περί δημοσιογράφων και… “δημοσιογράφων”

«Ως χαρίεν έστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος εἶ» (Μενάνδρου)

Χρειαζόταν οι αρχαίοι σοφοί τελικά· έτσι για να μας υπενθυμίσουν το πόσο σημαντικό είναι να είσαι αληθινός άνθρωπος και – στο δικό μας χώρο – πόσο σημαντικό είναι να διακινείς αληθινές ειδήσεις και πληροφορίες. Διαπιστωμένες, τσεκαρισμένες, σίγουρες. Όχι ψεύτικες, κίβδηλες, σκόπιμες· με απώτερο στόχο να θίξεις υπολήψεις, να σπιλώσεις ονόματα, να καταστρέψεις καριέρες.

Δυστυχώς όμως το έργο επαναλαμβάνεται.

Είδαμε κατά καιρούς καλλιτέχνες να στιγματίζονται, πολιτικούς να ωθούνται σε πρόωρη αποστρατεία, επιχειρηματίες να φτάνουν σε αυτοκτονία και ούτω καθ’ εξής.

Άνθρωποι του “δημοσιογραφικού” χώρου, λειτουργώντας ως κοινοί συκοφάντες διασπείρουν κάθε λογής ψεύδη, είτε σε “εντεταλμένη υπηρεσία” είτε εξυπηρετώντας προσωπικά σκοτεινά «θέλω» τους.

Το γιατί, πολυποίκιλο. Άλλοτε γιατί δε συνέχισαν να “εξυπηρετούνται”, άλλοτε γιατί ο σκοτεινός ψυχισμός τους αρέσκεται στο να βλέπει εχθρούς, άλλοτε γιατί απλά “μπορούν”.

Εδώ όμως φταίνε και όσοι ανέχονται ή ακόμα και υποκινούν αυτές τις πρακτικές, «νομιμοποιώντας» τες, κάνοντας συνομιλητές τους αυτούς που φέρονται ως “δημοσιογράφοι”, χρίζοντάς τους διαμορφωτές γνώμης. Στρεβλής γνώμης!

Θα πείτε τι μας έπιασε τώρα και τα γράφουμε αυτά∙ και θα έχετε δίκιο

Αφορμή για το παρόν στάθηκε η απόφαση του Εφετείου Κομοτηνής, το οποίο καταδίκασε σε δεύτερο βαθμό, δημοσιογράφο – ιδιοκτήτη ιστοσελίδας του Έβρου, για συκοφαντική δυσφήμιση του Περιφερειάρχη Αν. Μακεδονίας & Θράκης κ. Τοψίδη.

Η δικαιοσύνη – στην οποία όλοι σκύβουμε το κεφάλι σχεδόν ευλαβικά – αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο όλων όσων νιώθουν πως αδικούνται, όσο ψηλά ή χαμηλά κι αν βρίσκονται. Το οξύμωρο βέβαια είναι το ότι ΑΝ όλοι μας κάναμε απλά τη δουλειά μας χωρίς μικρότητες, εμπάθειες ή προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις, ποτέ δε θα χρειαζόνταν να επέμβει κανένα δικαστήριο και αν – για οποιοδήποτε λόγο – βλέπε slapp π.χ. – η όποια υπόθεση κατέληγε εκεί, το κατηγορητήριο θα κατάπεφτε “σαν χάρτινος πύργος”, όπως συνηθίζουμε να λέμε για να φανούμε λόγιοι, σκεπτόμενοι και εντυπωσιακοί.

Έχουμε υποστεί και εδώ, στο Ράδιο Έβρος, αναίτιες επιθέσεις και αμφισβητήσεις για την ποιότητα των ρεπορτάζ μας. Τις περισσότερες φορές επιλέγουμε να μην αντιδρούμε γιατί μπορεί να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να επιβεβαιωθούμε. Αυτό που μπορούμε να διαβεβαιώσουμε απόλυτα είναι ότι ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν θα παίξουμε με τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά σας. Αυτό μπορούμε να το υποσχεθούμε!

Όσοι ζούμε σ’ αυτή την μικρή κοινωνία και σ’ αυτό το μικρόκοσμο του Έβρου, οφείλουμε να σεβόμαστε τις προσωπικότητες των ανθρώπων που – όπως και εμείς – έχουν επιλέξει να ζήσει σε τούτο τον ευλογημένο τόπο. Κάποιοι φεύγουν γιατί δεν αντέχουν να ζουν εδώ. Ορισμένες φορές επιστρέφουν καταϊδρωμένοι – διωγμένοι ή αποτυχόντες ενίοτε – και θέλοντας να αποδείξουν ότι έγιναν παντογνώστες, κάνουν τους τιμητές των πάντων παραπλανώντας, ψευδολογώντας, ακόμα και εκβιάζοντας.

Είναι κρίμα!

Δεν είναι κακό να αποτύχεις. Δεν είναι κακό να επιστρέψεις εκεί απ’ όπου ξεκίνησες. Κακό είναι να μη συνειδητοποιείς πόσα μπορείς και μέχρι πού φτάνεις. Θα εκφράσουμε τη λύπη μας γι’ αυτούς που – σύμφωνα με τη ρήση του Μενάνδρου – δε θα γίνουν “ευτυχισμένοι άνθρωποι” ποτέ.