Κορμί κι αλάτι…Κι άλλα πολλά

Καθώς αρχίζει η νέα σεζόν των εκπομπών του ράδιο Έβρος, είπα να κάνω μια – κατά τη γνώμη μου – αποτίμηση, όσων συνέβησαν κατά τη διάρκεια της απουσίας μας, με χαλαρή διάθεση.

Αρχικά χάσαμε τον Τόλη. Το Βοσκόπουλο ντε! Μεγάλη απώλεια για το Ελληνικό τραγούδι είτε συμφωνεί και αρέσκεται κανείς με τα τραγούδια του είτε όχι. Από τους τελευταίους μιας γενιάς, που έζησε τα δύσκολα αλλά όμορφα χρόνια του ’60, την άνθιση του Ελληνικού κινηματογράφου, τα κινήματα, τη δικτατορία και εν τέλει τη μεταπολίτευση!

Ερωτιάρης ο Τόλης, έζησε έντονα, αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ! Κύριος! Με όλη τη σημασία της λέξης. Ένας άνθρωπος που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το χρήμα (όπως λένε όσοι συνυπήρξαν μαζί του) και που πολλές φορές η αδιαφορία του αυτή, άγγιξε τα όρια της αφέλειας και έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης. Αιώνιος έφηβος και εραστής της αγάπης. Αιωνία του και η μνήμη!

Έπειτα ήρθαν οι φωτιές. Παντού! Το ένα εκατοστό της χώρας κάηκε ολοσχερώς και η καταστροφή δεν έχει τελειώσει ακόμα. «Τρέχει» άλλωστε το καλοκαίρι!

Τρέχουν και οι πυροσβεστικές δυνάμεις της χώρας, αλλά και της Ευρώπης, που ανταποκρίθηκε στις εκκλήσεις μας και έστειλε βοήθεια. Πολλές χώρες, ομολογουμένως! Και μπράβο τους! Ίσως αυτή είναι μια πλευρά της Ε.Ε. και της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών της, που δεν έχει αναδειχτεί αρκετά. Στεκόμαστε μόνο στα άσχημα. Όχι άδικα πάντα. Γιατί τα άσχημα είναι που χρήζουν βελτίωσης!

Για το ποιοι βάζουν τις φωτιές, γιατί το κάνουν, τι περιμένουν, ποιοι ωφελούνται και πως….. πολύς λόγος γίνεται. Μάλλον θα το αντιληφθούμε από τη μελλοντική χρήση των καμένων γαιών.

Όσο για τα θύματα των πυρκαγιών;;;  Κάποιοι έχουν δίκιο και κάποιοι όχι.  Κάποιοι έχουν χτίσει τη ζωή τους και την καθημερινότητά τους στα χωριά και τις περιοχές που κάηκαν και κάποιοι τα εξοχικά τους, τις βίλες τους, τις πισίνες τους… «παρακάμπτοντας» νόμους και διατάξεις – κατά το Ελληνικό έθιμο – ερχόμενοι κατόπιν – εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών – να επιρρίπτουν ευθύνες στην Πολιτεία που δεν μερίμνησε! Χτίσε και συ το εξοχικό σου ανάμεσα στα δέντρα του δάσους, στο μπαζωμένο ρέμα, στην άκρη του γκρεμού…. Και θα φταίει το κράτος αν κάνει σεισμό, πλημμύρα ή φωτιά!

Λυπάμαι τον καημένο το Χαρδαλιά που από την πίεση που υφίσταται, έφτασε στο ισχαιμικό επεισόδιο. Περαστικά του και καλή δύναμη!

Γιατί έρχονται και οι πλημμύρες οσονούπω! 

Α, πήγαμε και για μπανάκια. Εντός νομού. Οι επιμένοντες Εβρίτικα!

Όμορφα ήταν! Ωραίες παραλίες έχουμε…. Μέδουσες δεν υπήρχαν…. Το ίδιο και ναυαγοσώστες…. Αρκετός κόσμος…. Τα μέτρα για τον κωροναϊό απουσίαζαν…. Μόνο τα καημένα τα παιδιά των παράκτιων καταστημάτων, με τις μάσκες και κάτω από τον καυτό ήλιο! Τη συμπάθειά μας!

Μια που αναφέρθηκα στον ιό, καλά τα πάμε! Γεμίσαμε κρούσματα πάλι και οι νοσηλευόμενοι αυξάνονται ραγδαία! Κι όλο αυτό γιατί κάποιοι ακόμα δεν πιστεύουν στον ιό… βλέπουν σκοπιμότητα στα εμβόλια… θέλουν βάθος χρόνου στις στατιστικές… κτλ.

Ναι, είναι οι ίδιοι που η επιστημονικότητά τους φτάνει στην επίπεδη γη… τη Χολυγουντιανή προσελήνωση… το γιατί δε βγαίνει εμβόλιο για τον καρκίνο… και σε πολλά άλλα.

Αυτοί αρνούνται να εμβολιαστούν, γιατί το σύστημα καταστρατηγεί  το δικαίωμά τους να πεθαίνουν όπως θέλουν, συμπαρασέρνοντας και τους άλλους (σαν το Σαμουήλ στο Κούγκιένα πράμα, που έλεγε κι ο Πανούσης). Και επειδή οι άλλοι δεν έχουν δικαιώματα… καλό θα είναι να τους αποφεύγετε.

Ένα Αφγανιστάν μας έμεινε, για να μη σας κουράζω. Οι Αμερικανοί έφυγαν, οι Ταλιμπάν ήρθαν, οι Τούρκοι ξερογλύφονται αλλά και ανησυχούν, οι Ρώσοι έχουν αμαρτωλό παρελθόν εκεί, οι Κινέζοι τρίβουν τα χέρια τους και εμείς πετάμε Ζέπελιν (παλιότερα πετούσαμε αετό), για να μετράμε πόσοι και πότε θα μας έρθουν!

Προσοχή στο πρώτο 15ήμερο του Σεπτέμβρη!!!

Τα άλλα;;; Από ραδιοφώνου.

Καλή μας αρχή!