“Η ψυχή και το σώμα” από την Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης

Χρυσή Άρκτος και βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Βερολίνου, υποψηφιότητα της Ουγγαρίας για Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2018 για μια ανορθόδοξη όσο και ρομαντική ερωτική ιστορία γεμάτη κομψότητα, λυρισμό και ειλικρινή συγκίνηση!
Η ταινία είναι το συμπαγές, σκληρό πορτρέτο ενός λακωνικού άνδρα και μιας νεότερης, αποστειρωμένης γυναίκας που δουλεύουν σε ένα σύγχρονο σφαγείο και, παραδόξως, μοιράζονται τα ίδια όνειρα. Η Ουγγαρέζα σκηνοθέτης Ίλντικο Ενιέντι εναλλάσσει υπέροχες σκηνές σε χιονισμένα δάση με μια τυπική καθημερινότητα που διακόπτεται από την επώδυνη μοναχικότητα των προβληματικών ηρώων.
Όλα ξεκινούν από μια γαλήνια σκηνή όπου ένα θηλυκό κι ένα αρσενικό ελάφι κινούνται σε ένα σιωπηλό και χιονισμένο τοπίο. Ακολουθεί ένα μικρό ρεαλιστικό σοκ, καθώς η μεταφορά μας σε ένα εργοστάσιο παραγωγής κρέατος μας κάνει μάρτυρες της μετατροπής των άτυχων βοοειδών σε γδαρμένα σφάγια εντός ελαχίστου χρόνου. Η πρώτη είναι μια ονειρική σεκάνς, ενώ η δεύτερη αφορά την καθημερινότητα ενός αποστειρωμένου χώρου στον οποίο εργάζονται ο Έντρε και η Μαρία. Αυτός είναι οικονομικός διευθυντής, του οποίου το αριστερό χέρι είναι παράλυτο, ενώ εκείνη είναι η καινούργια υπεύθυνη του ποιοτικού ελέγχου, μια όμορφη μα εσωστρεφής γυναίκα με σύνδρομο Άσπεργκερ.
Η Ενιέντι τολμά να κάνει μια ταινία που παρουσιάζει σε «διπλοτυπία» το σώμα και το πνεύμα, τη λογική και το συναίσθημα και κοιτάζει να δει αν κάπου συμπίπτουν. Αυτό το κάνει εναλλάσσοντας εικόνες της αγνότητας του ανέγγιχτου δάσους, βγαλμένες από παιδικό παραμύθι. Και από την άλλη, εικόνες της σύγχρονης βιομηχανίας, βγαλμένες από ένα σύνολο κανόνων και εργατών. Όπως παρατηρεί από πολύ κοντά τα ελάφια της, προσεκτικά για να μην τα τρομάξει, άλλο τόσο πλησιάζει τους ανθρώπους – ήρωές της, που είναι ήδη τρομαγμένοι από την εμπειρία της ζωής. Όπως κοιτάζει με διάχυτο φως τη διαδικασία της σφαγής, άλλο τόσο κατάματα κοιτάζει τη σκοτεινή ανθρώπινη πλευρά, το τραύμα, την αδυναμία, τον πόνο, ψυχικό ή σωματικό.