Η Ευδοκία Τσαγκλή, πολύτιμη φωνή των επιζώντων, στο Ράδιο Έβρος – Η τραγωδία των Τεμπών και το αίσθημα της αδικίας
Φωτογραφία: Φραντζέσκα Γιατζόγλου – Watkinson/ LadyLike.gr
Η Ευδοκία Τσαγκλή, επιζήσασα από την τραγική σιδηροδρομική σύγκρουση στα Τέμπη το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023, παραχώρησε μια συνέντευξη στο Ράδιο Έβρος που είναι αδύνατο να μην αγγίξει την καρδιά του κάθε ανθρώπου∙ μας φέρνει αντιμέτωπους με την απερίγραπτη αδικία, τον πόνο και την αγωνία που έζησε η ίδια, όπως και οι άλλοι επιζώντες αυτής της απίστευτης τραγωδίας.
Ακόμα και δύο χρόνια μετά, η Ευδοκία είναι αναγκασμένη να μιλήσει για τις πληγές της, σωματικές και ψυχικές, που παραμένουν ανοιχτές, μαζί με τον πόνο που συνοδεύει την απώλεια τόσων ζωών. Η συνέντευξή της στην εκπομπή Εβροσκόπιο με τον Νίκο Πατούνα έρχεται μια μέρα μετά τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ALPHA, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι “δεν υπάρχει κανείς πιο τραυματισμένος από τους συγγενείς“, αναφερόμενος στον εαυτό του και βέβαια στους συγγενείς των θυμάτων, παραβλέποντας όμως για μία ακόμη φορά τους επιζώντες και το δικό τους αβάσταχτο βάρος. Η δήλωση αυτή προκάλεσε θλίψη και θυμό στην Ευδοκία, η οποία με βαθιά συναισθηματική φόρτιση αποκάλεσε αυτή την τοποθέτηση “αδιανόητη υποκρισία”, καθώς οι επιζώντες όπως η ίδια συνεχίζουν να παλεύουν με τραύματα που δεν είναι ποτέ φανερά, αλλά εξίσου καταστρεπτικά.
Η εικόνα που περιγράφει η Ευδοκία είναι σοκαριστική. Η ζωή της ανατράπηκε με την αποσύνθεση του τρένου, τον πόνο από τα σοβαρά σωματικά τραύματα, όπως η σπασμένη σπονδυλική στήλη και τα ψυχολογικά τραύματα που την καταδικάζουν σε έναν ατέλειωτο αγώνα για ανάρρωση. Ο μετατραυματικός της πόνος είναι αέναος, επιβαρυνόμενος από την παντελή απουσία στήριξης από τις κρατικές αρχές και την κοινωνία. “Δεν υπήρξε μέριμνα”, λέει, αναφέροντας πως δεν υπήρξε ούτε έγκαιρη ψυχολογική υποστήριξη ούτε οι απαραίτητες κρατικές υπηρεσίες για να στηρίξουν τους επιζώντες που έμειναν με την πληγωμένη ψυχή τους, χωρίς βοήθεια.
Η Ευδοκία και οι άλλοι επιζώντες δεν είναι απλώς θύματα ενός ατυχήματος, αλλά γίνονται μάρτυρες ενός συστήματος που φαίνεται να αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή. Η αδικία και η παραμέληση, όπως επισημαίνει, είναι εντονότερες όταν βλέπεις την ηγεσία να παραδέχεται δημοσίως τα λάθη, χωρίς να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις τραγικές συνέπειες που προκάλεσαν. Ακούγοντας τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, η Ευδοκία δεν μπορεί παρά να θυμώσει: “Όλα αυτά τα έκαναν για το καλό μας;”, αναρωτιέται. Εδώ, εκείνη και οι άλλοι επιζώντες δεν βλέπουν καμία ειλικρίνεια ούτε αποδοχή των ευθυνών.
Αυτό που όμως πραγματικά αναδεικνύει η συνέντευξη είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη και η δύναμη που πηγάζει από την κοινή εμπειρία του τραύματος. Παρά τη μοναξιά και τις προσωπικές τους μάχες, οι επιζώντες, όπως η Ευδοκία, έχουν δημιουργήσει έναν δεσμό με τους άλλους που πέρασαν από τα ίδια. “Είναι σαν αδέλφια μου“, λέει η Ευδοκία, μιλώντας για τους υπόλοιπους επιζώντες. Κι αυτό το κοινό τραύμα, παρά τον πόνο, τους ενώνει με έναν τρόπο που μόνο εκείνοι μπορούν να καταλάβουν.
Αυτή η συνέντευξη δεν είναι μόνο μια καταγγελία για την ανεπάρκεια της πολιτείας και τους ανυπόστατους ισχυρισμούς των αρχών, αλλά και μια έκκληση για την αποδοχή της τραγωδίας και των επιζώντων. Η Ευδοκία Τσαγκλή, με το θάρρος της, συνεχίζει να αγωνίζεται για τη δικαίωση όλων όσοι είναι θύματα της τραγωδία και να υπενθυμίζει σε όλους ότι η σιωπή δεν είναι ποτέ λύση. Η φωνή της είναι αυτή των πολλών, των αόρατων τραυματιών που ακόμα περιμένουν δικαιοσύνη. Και αυτή η φωνή δεν θα σιγήσει, όσο και αν προσπαθούν να την καταπνίξουν.
Ακούστε…