Για το είδωλο των παιδικών μου χρόνων τον Νίκο…
Επτά χρόνια πέρασαν κι όλας από όταν ο “Αετός της Ορεστιάδας” και του Ελληνικού Βόλεϊ Νίκος Σαμαράς πέταξε πρόωρα μακριά μας!
Γράφει ο Δημήτρης Μηλίκας:
Τι να πρωτοθυμηθείς και τι να χωρέσεις σε ένα μικρό κείμενο για τον αετό της Ορεστιάδας και του Ελληνικού Βόλεϊ. Έναν άνθρωπο που κατάφερε να μεταδώσει την αγάπη του για ένα όχι και τόσο διαδεδομένο στο ευρύ κοινό άθλημα σε όλη την Ελλάδα. Παίρνοντας για πάντα τον ρόλο πρεσβευτή του αλλά και την πρώτη σκέψη όλων όταν μιλάμε για αυτό! Είναι λοιπόν σε κάθε άθλημα ένας άνθρωπος που το άθλημα γεννήθηκε για αυτόν και χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει κάτι η μοίρα τον οδηγεί στην κορυφή!
Εδώ την Ορεστιάδα όλοι έχουν να πουν μια ιστορία για τον Νίκο Σαμαρά τον φίλο ,τον συμπαίκτη, τον τοπικό ήρωα. Χρόνια πίσω σε ένα μικρό χαμηλοτάβανο στάδιο με μια μπάντα να παίζει και εκατοντάδες ανθρώπους να ζουν για αυτές τις δύο ώρες κάθε δεύτερη βδομάδα. Ανάμεσα στους “γίγαντες” των παιδικών μου χρόνων δέσποζε ένας παίκτης (όχι μόνο για μένα για όλους)! Δεν υπερηφανευόμασταν όταν λέγαμε ότι ο δικός μας είναι ο καλύτερος στην Ελλάδα άλλωστε δεν άργησε πολύ η ιστορία να μας δικαιώσει.
Μπορεί να μην πήρε εκείνα τα πρωταθλήματα τα οποία άφησαν πικρία στην Ορεστιάδα αλλά άνοιξε τα φτερά του για να κάνει μια καριέρα που θα ζήλευε κάθε αθλητής. Αγωνιζόμενος σε 9 επαγγελματικούς συλλόγους σε Ελλάδα, Ιταλία,Ελβετία και Τουρκία γίνεται ο πιο καλοπληρωμένος Έλληνας πετοσφαιριστής , τον αποκαλούν και όχι άδικα “Γκάλη του βόλεϊ” , φυσικά η καριέρα του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την Εθνική ομάδα στην οποία είχε ηγετικό ρόλο. Αγωνίστηκε 160 φορές στην εφήβων και 263 στην ανδρική, με τις οποίες έπαιξε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (1989) και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανδρών (1994), κατακτώντας σε αμφότερες τις διοργανώσεις την 6η θέση. Αναντικατάστατο φυσικά στέλεχος και αρχηγός είχε συμμετάσχει σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις: World League, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, Μεσογειακοί Αγώνες και το όνομα του είχε γίνει σύνθημα στα χείλη όλων των Ελλήνων με το περίφημο “ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΑΣ ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ”.
Θυμάμαι πεντακάθαρα πως είχε παγώσει όλη η Ορεστιάδα και όποιος αγαπούσε το Βόλεϊ απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας όταν μια κρύα μέρα του 2013 που το ημερολόγιο έγραφε 4 Ιανουαρίου έπεσε σαν βόμβα η είδηση του θανάτου του από εγκεφαλικό ανεύρυσμα σε ηλικία μόλις 42 ετών. Θυμάμαι πόσο δυσκολεύτηκαν όλοι να το πιστέψουν , θυμάμαι καθαρά το που ήμουν και ποιος μου είπε “Έφυγε ο Νίκος” πριν ετοιμαστούν να πάνε να τον αποχαιρετήσουν σε ένα αντίο στο οποίο έκλαψε όλη η Ελλάδα!
Ξέρω ότι όσα χρόνια και αν περάσουν κανείς δεν θα ξεχάσει τον αετό του Ελληνικού Βόλεϊ , μπορεί για τους άλλους να είναι ένα άρθρο στις αθλητικές σελίδες κάθε 4 Ιανουαρίου και κάποιες σκόρπιες αναμνήσεις από ένα αστέρι του βόλεϊ του 90 αλλά εδώ θα μείνει για πάντα! Το αετίσιο βλέμμα του που μας κοιτά από ψηλά στο Νέο Κλειστό Γυμναστήριο “Νίκος Σαμαράς” της Ορεστιάδας , κανείς δεν θα τον ξεχάσει, για μας θα είναι πάντα ο αρχηγός, ο ήρωας, ο πρωταγωνιστής, το είδωλο των παιδικών μας χρόνων!
