Αυτόκλητος εκλογολόγος-Η απόλαυση συνεχίζεται! (Νο 3)

Να μαστε πάλι εδώ….
Αρχίζω σήμερα, να παρουσιάζω τις θέσεις των συνδυασμών, εφ όσων αυτές έχουν διαμορφωθεί και φυσικά αν οι ίδιοι μου το επιτρέψουν.

Ξεκινώ από τον επίσημο συνδυασμό που υποστηρίζεται από το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας “Λαϊκή Συσπείρωση”, ο οποίος είναι ανοιχτός σε κάθε ριζοσπάστη, δημοκράτη, αγωνιστή πολίτη και του οποίου επικεφαλής ήταν ο κύριος Γκατζίδης Σταμάτης.

Ο κύριος Γκατζίδης, μου έκανε την τιμή να μου παραθέσει τις θέσεις του Συνδυασμού τους, που απηχούν σε εκείνες του Κ.Κ.Ε. για ότι αφορά στην τοπική διοίκηση, όπως την αποκαλούν.

Tο σημειώνω αυτό, γιατί “Λαϊκή Συσπείρωση” ονομάζονται – όπως μου τόνισε – όλοι τα σχήματα που “κατεβαίνουν”υπό την αιγίδα του κόμματος και αυτοδιοίκηση δεν μπορούν να το αποκαλέσουν, γιατί ουσιαστικά είναι – όπως λέει – ένα μικρό κομμάτι του όλου συστήματος διοίκησης.

Αρχίζοντας την κουβέντα μαζί του, έσπευσε να διευκρινίσει ότι το θέμα είναι καθαρά κεντρικής πολιτικής, ασχέτως αν έχει την ψευδεπίγραφη πινακίδα του αυτοδιοικητικού. Όλα, σύμφωνα με το Κ.Κ.Ε. εντάσσονται σε πολιτικές που εκπονούνται από υψηλά κλιμάκια, ενίοτε πλέον και εκτός χώρας, εφαρμόζονται δε αναγκαστικά και στις κατά τόπους κοινωνίες, στα πλαίσια της αντιλαϊκής πολιτικής των μεγάλων συμφερόντων.

Δεν μπορείς να ασκήσεις διοίκηση, όταν οι πόροι σου είναι οριοθετημένοι από την κεντρική κυβέρνηση και μάλιστα, δεν αποδίδονται εγκαίρως και στο σύνολό τους.

Συνεπώς η έκκληση για διαρκή αγώνα κατά των κεντρικών και Ευρωπαϊκών πρακτικών είναι μονόδρομος στο σύνολο του λαού, σε οποιαδήποτε έκφραση του δημοκρατικού δικαιώματος της ψήφου και της συμμετοχής. Παράλληλα η αγωνιστική δράση και όχι ο εφησυχασμός, είναι εκείνα που θα στείλουν τα μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.

Ανέφερε επίσης ότι η δική τους κίνηση έχει διάρκεια στο χρόνο, δεν είναι “παρέα καφενείου” που είπε ‘πάμε να κάνουμε τη διαφορά’, ούτε ετερόκλητα στοιχεία που συνασπίζονται με στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Τα “μορφώματα” αυτά εύκολα διαλύονται <<στα εξ ων συνετέθησαν>> γιατί πέρα από τη νομή της εξουσίας, δεν “συναντιούνται” πουθενά!

Επισήμανε ότι γνωρίζουν πολύ καλά πως οι συσχετισμοί δυνάμεων στην περιοχή δεν ευνοούν, αλλά δίνουν τον αγώνα για να πεισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες των χαμηλών στρωμάτων, όπως εργαζόμενοι, αγρότες, μικροεπαγγελματίες και άλλοι, να συνδράμουν αγωνιστικά, ανεβάζοντας τα ποσοστά στην “τοπική διοίκηση”, ώστε με τον τρόπο αυτό να ασκείται μια σκληρή, αλλά και συνάμα λογική αντιπολίτευση, με συγκεκριμένα επιχειρήματα και έλεγχο της εξουσίας, προς όφελος των δημοτών.

Φυσικά δεν μπορώ να μη μπω στον πειρασμό να σχολιάσω. Άλλωστε αυτός είναι ένας από τους λόγους ύπαρξης των άρθρων αυτών.

Γνώμη μου είναι πως στα περισσότερα έχουν δίκιο!

Πράγματι, είτε Καποδίστριας λεγόταν, είτε Καλλικράτης, είτε Κλεισθένης, ανέδειξε πολλές δυσλειτουργίες, μερολήπτησε υπέρ των πόλεων – κέντρων των δήμων, δημιουργώντας ένα συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης και αφαιρώντας πολλά από τους οικισμούς, τις κοινότητες και τις έδρες των πρώην δήμων. Η αλήθεια να λέγεται!

Διαφωνώ στην ανάγκη “υπηρέτησης” των απόψεων των κομμάτων.

Τα επιχειρήματά μου, έχουν να κάνουν με την άγνοιά τους για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (κοινωνικά, πολιτιστικά, οικονομικά κ.α.), των μικρών περιοχών με τους λίγους σχετικά κατοίκους και τη μικρή “ψηφοαλιευτική” δύναμη.

Ακόμα, θέλω να πιστεύω στη δύναμη των υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων, ανεξαρτήτως χώρου. Νομίζω ότι ο συγκερασμός των δυνάμεων στις μικρές κοινωνίες όπου όλοι γνωρίζουμε από που κρατάει η σκούφια του καθένα, είναι επιβεβλημένος, πρώτον για να κλείσουν πληγές του παρελθόντος και δεύτερον για να αναδειχτούν οι αξιότεροι εκφραστές της κοινωνίας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι βέβαια, αυτό που ανέφερε ο κ. Γκατζίδης: Να μην είναι γνώμονας συμμετοχής το προσωπικό συμφέρον και η νομή της εξουσίας!

Τότε όλα είναι εις μάτην!

Για το θέμα των λιγοστών πόρων, οι νόμοι αφήνουν πεδίο στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών οι οποίες μπορούν να ενισχύσουν το εισόδημα των δήμων, αλλά και τη διανομή του μέσω υπηρεσιών στους πολίτες του. Εδώ χρειάζονται η καινοτομία, η πρωτοπορία, οι φρέσκες ιδέες και η δημιουργικότητα!

Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι όλα είναι θέμα διεκδίκησης και ετοιμότητας. Ο λαός λέει πως αν δεν κλάψει το παιδί, η μάνα γάλα δεν του δίνει! Κάνοντας την αναγωγή, λέω πως το “κλάμα” εδώ μεταφράζεται σε ετοιμότητα για διεκδίκηση. Ετοιμότητα και ωριμότητα των προτάσεων, διεκδίκηση μεγαλύτερου μεριδίου από την “πίτα” που διανέμεται.

Δυστυχώς η σύγχρονη κοινωνία και ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος, έχει υιοθετήσει ένα διαρκή ανταγωνισμό σε κάθε επίπεδο. Μπορεί να μην είναι το πρέπον, είναι όμως αναγκαίο. Για να αλλάξει ένα σύστημα,πρέπει να κουράσει ή να φθαρεί. Όποια από τις δύο επιλογές και να διαλέξουμε, η συμμετοχή είναι η μόνη λύση. Διαφορετικά μένει μόνο η επανάσταση. Όπως όμως έδειξε η ιστορία, σχεδόν ποτέ οι επαναστάσεις δεν ευδοκίμησαν επί μακρόν.

Μεγάλη συζήτηση αυτή και όχι για το παρόν άρθρο!
Εμείς θα τα λέμε….
Κανταρίδης Χάρης