…με την Αθήνα ανθρώπινη χωματερή, κάποιοι αναρωτιούνται “τι απέγινε το τείχος;”

Πριν από τέσσερις µήνες η Ελλάδα κόπηκε στα δύο από το συρµατόπλεγµα του Εβρου. Τα στερεότυπα παρήλασαν σε όλη τους τη δόξα. Χρειάζεται ή δεν χρειάζεται το τείχος; Μήπως το συρµατόπλεγµα τραυµατίζει τα ανθρωπιστικά µας ιδανικά; Μήπως θα πρέπει να καταργήσουµε εντελώς, µα εντελώς, τα σύνορα; 

Το αποτέλεσµα είναι ότι δεν έγινε τίποτα. 

∆εν ξέρω αν έχει καν προκηρυχθεί διαγωνισµός για το συρµατόπλεγµα και είναι µάλλον βέβαιο πως, αν η Siemens µειοδοτήσει για την εγκατάσταση των προβολέων, τότε η όλη υπόθεση θα προ στεθεί στον µακρύ κατάλογο των εθνικών µας µηδέν. Οµως το µηδέν της µετανάστευσης είναι λίγο µεγάλο για να µπορέσει να χωρέσει στην απογραφή της πολιτικής αδράνειας. Κάθε µέρα τα σύνορα συνεχίζουν να τα περνούν εξαθλιωµένοι και κάθε µέρα οι φύλακές τους εξακολουθούν να τους βγάζουν εισιτήρια για να τους προωθούν στην πρωτεύουσα του ανθρωπισµού και της φιλοξενίας, την Αθήνα. 

Η ένταση του κύµατος έχει µειωθεί, λένε, όµως η πληµµύρα είναι ήδη εδώ. 

Πόσοι παράνοµοι µετανάστες ζουν ανάµεσά µας; Γύρω στο µισό εκατοµµύριο τους υπολογίζουν. Από πού έρχονται και πού θέλουν να πάνε; Πόσοι απ’ αυτούς είναι πολιτικοί φυγάδες και πόσοι απλώς απελπισµένοι που ψάχνουν στον ήλιο µοίρα; 

Ποιοι µπορούν να απορροφηθούν σε κάποια οικονοµική δραστηριότητα και σε ποια; – σαν ανέκδοτο ακούγεται. 

Ποιοι έχουν ήδη εγκληµατήσει πριν έρθουν εδώ και πόσοι µετατρέπονται σε εγκληµατίες γιανα προσαρµοσ τούν στα ήθη που επικρατούν στο κέντρο της Αθήνας; 

Η Γαλλία έκλεισε τα σύνορά της µε την Ιταλία για να µην περάσουν 20.000 Τυνήσιοι. Η Σένγκεν είναι υπό αναθεώρηση κι εµείς περιµένουµε κάποιον να φιλοτιµηθεί να αναθεωρήσει το ∆ουβλίνο ΙΙ που µε περίσσεια ανθρωπιστικής υποκρισίας ορίζει ότι ο µετανάστης επιστρέφει στην πρώτη χώρα της Ευρώπηςπου τον υποδέχθηκε. Τόσα χρόνια χρεωνόµασταν σε ευρώ,τώρα ζητάµε να µας δανείσουν λίγη πολιτική. 

∆εν ξέρω ποιο από τα ανύπαρκτα υπουργεία είναι αρµόδιο για την οργάνωση µιας πολιτικής επί του Μεταναστευτικού. Εκείνο που ξέρω είναι ότι είναι ένα ακόµη πρόβληµα που το έχουµε αφήσει στους ατάλαντους ρήτορες του «καλού» και «κακού».

Το να λες «είµαι υπέρ ή κατά των µεταναστών» είναι σαν να λες «είµαι υπέρ ή κατά του νόµου της βαρύτητας».

Και το Μεταναστευτικό είναι ο νόµος της βαρύτητας της ελληνικής κοινωνίας. Η πληµµυρίδα βρήκε απροστάτευτο το κέντρο της Αθήνας, εγκαταλελειµµένο από τους κατοίκους του, αφηµένο στη µοίρα της νεόπλουτης υπανάπτυξης. Και το µετέτρεψε σε ανθρώπινη χωµατερή που πνίγει την πρωτεύουσα µε τον ίδιο τρόπο που την πνίγουν τα απορρίµµατά της.

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, 28.04.2011 σ’ “Τα Νέα”