ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ;

Λίγη υπομονή ακόμα και η μεγαλύτερη περιπέτεια της ανθρωπότητας (εκτός φυσικά των παγκοσμίων πολέμων), θα ανήκει στο παρελθόν!

Ίσως είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε την αποτίμηση των επιπτώσεων – θετικών και αρνητικών –, όμως, ορισμένες σκέψεις καλό θα ήταν να συζητιούνται σιγά – σιγά, μια που όπως αποδείχθηκε, τα κοινωνικά δίκτυα δίνουν τη δυνατότητα να ασκηθεί πίεση σε όλους αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις για το μέλλον της κόσμου.

Τι ανέδειξε θετικά η πανδημική κρίση:

1. Μπορούμε να εμπιστευτούμε τους επιστήμονες!
2. Μπορούμε να βασιστούμε σε πανανθρώπινες αξίες όπως η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός, η συνεργατικότητα και η αυταπάρνηση!
3. Μπορούμε ακόμα να ελπίζουμε!
4. Τα περιστατικά απείθειας και ψευδοεπαναστατικότητας (παγκοσμίως) είναι περιορισμένα.

Τι ανέδειξε αρνητικά η πανδημική κρίση:

1. Το πόσο ευάλωτοι είμαστε, μπροστά σε κάθε είδους πλανητική απειλή (είτε είναι δημιούργημα της φύσης, είτε ανθρώπινο)!
2. Πόσο εύκολα μπορούν, ηγέτες “μειωμένης ευθύνης”, αντίληψης και πλεονάζοντος εγωισμού, να μας οδηγήσουν στο χείλος της καταστροφής!
3. Πόσο ανέτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε τέτοια φαινόμενα “πανγήινης” κλίμακας!

Θα κάνω μια προσπάθεια να αναδείξω πόσο εύκολα μπορεί να καταριφθεί ο μύθος που κάποιοι από τους κρατούντες τα σκήπτρα της υφηλίου, πιπίλιζαν, ψιθύριζαν ή ακόμα και φώναζαν.

Αυτόν το μύθο που λέει ότι “οι ανθρώπινες δραστηριότητες δεν επηρεάζουν τον πλανήτη σε αξιόλογο βαθμό”, αρνούμενοι να λάβουν δραστικά μέτρα – στα πλαίσια των κακώς νοούμενων συμφερόντων – για τον περιορισμό της έκλυσης υδρογονανθράκων στην ατμόσφαιρα, για τα πυρηνικά όπλα, για τον πόλεμο και για κάθε λογής ανθρωπογενή επιβάρυνση στον πλανήτη.

Αποδείχτηκε περίτρανα ότι ένας μήνας δραστικού περιορισμού στις βιομηχανικές κοινωνίες ήταν αρκετός για να:

1. Μειώσει την τρύπα του όζοντος
2. Μειώσει το σεισμικό θόρυβο
3. Καθαρίσει σε μεγάλο βαθμό παραλίες, κόλπους, κανάλια όπως της Βενετίας
4. Μειώσει τη φωτορύπανση, με ότι αυτό συνεπάγεται για το οικοσύστημα
5.  Και σίγουρα πολλά ακόμη για τα οποία δεν έχουμε, σ’ αυτή τη χρονική στιγμή, επαρκεί στοιχεία.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;;;

Η μεσαιωνική πανδημία της πανώλης, ο γνωστός μαύρος θάνατος, εικάζεται πως αποτέλεσε τη φλωγίτσα εκείνη που άναψε τη φωτιά της αναγέννησης!

Είναι μια τέτοια ευκαιρία σήμερα;

Μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων και των στόχων της ανθρωπότητας;

Μια ευκαιρία για αλλαγή νοοτροπίας που θα αφορά την παγκόσμια κοινότητα;

Σε καμιά περίπτωση δεν είμαι κατά της προόδου, της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργικότητας. Νομίζω όμως ότι ήρθε η ώρα οι πολίτες αυτού του πλανήτη να ζητήσουν περισσότερα.

Περισσότερα σε ότι αφορά τις κυβερνήσεις τους, την ποιότητα της ζωής τους, τα συστήματα βοήθειας στους μειονεκτούντες, τις πολιτικές του άκρατου ανταγωνισμού και της ρήσης “ο θάνατός σου, η ζωή μου”!

Το διαδίκτυο – και όχι μόνο – δίνει  πλέον τη δυνατότητα της ανταλλαγής απόψεων και μηνυμάτων σε πολύ ευρύτερη κλίμακα σε σχέση με το παρελθόν.

Ας φερθούμε ως πολίτες της γης!

Αυτής της γης που δεν την κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, αλλά τη δανειστήκαμε από τα παιδιά μας!

Πρέπει να τους την αφήσουμε καλύτερη!

ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ

Σ. τ. Σ.: Το άρθρο απηχεί σε προσωπικές και μόνο σκέψεις και απόψεις.