Διδυμότειχο- Οι Γκαϊντατζήδες , το φεστιβάλ και το έθιμο της Πεντηκοστής
Ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο αναβιώνει το Σαββατοκύριακο στο Διδυμότειχο. Το “Καλέ Παναϊρ” που για τρίτη χρονιά φέτος έχει ενσωματώσει στις εκδηλώσεις του και το 3ο φεστιβάλ Γκάιντας.
Στους δρόμους της πόλης το Σάββατο 22 Μαιου θα παρελαύνουν ομάδες γκαϊντατζήδων και θα παίζουν μουσική. Μουσικοί από τις Κυκλάδες, τον Πόντο και τη Δράμα θα παίζουν με ποντιακά τουλούμ, τσαμπούνες και νταϊρέδες. Με γκάιντες δηλαδή από την περιοχή τους.
Την Κυριακή θα σερβίρουν στην πλατεία το παραδοσιακό γιουβέτσι της περιοχής. “Με συνταγή από την εποχή των γιαγιάδων μας”, επισημαίνει η πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου του δήμου Διδυμοτείχου, Ευτυχία Βουλγαρίδου.
Την ίδια μέρα γίνεται και η λιτάνευση των εικόνων του Σωτήρος Χριστού και της Παναγίας της Πεντηκοστής από την εκκλησία του Χριστού του Κάστρου, έως τον Άγιο Αθανάσιο για να επιστρέψουν την επομένη, του Αγίου Πνεύματος.
“Το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στο 1204, όταν κατά την πολιορκία του κάστρου από τους Βαρβάρους, οι κάτοικοι απελπισμένοι ζήτησαν τη βοήθεια Του Θεού. Έκαναν λοιπόν περιφορά της εικόνας και πλημμύρισε ο Ερυθροπόταμος (το ποτάμι που διασχίζει την πόλη) και αυτό τους έσωσε. Εις ανάμνησιν αυτού του θαύματος συνεχίζουμε μέχρι σήμερα τη λιτανεία”, εξηγεί η κ.Βουλγαρίδου.
Ο μοναδικός γκαϊντατζής από την πόλη του Διδυμότειχου
Ο Πασχάλης Χρηστίδης είναι Γκαϊντατζής. Σήμερα διανύει το 87ο έτος της ηλικίας του. Παίζει γκάιντα από πιτσιρικάς, όταν ακόμη ήταν φτωχαδάκι και γυρνούσε στις γειτονίες και τα καφενεία για να εξασφαλίσει το φαγητό του.
“Μέχρι να πάω στο στρατό κάπως έτσι περνούσε ο καιρός στο Διδυμότειχο αλλά όταν επέστρεψα θεώρησα τον εαυτό μου μεγάλο για να συνεχίσω να παίζω γκάιντα κι έτσι την άφησα”, αναφέρει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Όχι για πάντα όμως, όπως αποδείχτηκε. Αφορμή στάθηκε το 1974 η πρόσκληση του τότε δημάρχου Διδυμοτείχου να συμμετάσχει σε μια παράσταση που διοργάνωσε ο δήμος.
Από εκεί τον άκουσαν κάποιες δισκογραφικές εταιρείες στην Αθήνα και του ζήτησαν να κατέβει, να τον ηχογραφήσουν.
“Εγώ τότε είχα πολλή δουλειά, ως έμπορος, και υπαλλήλους που δεν μπορούσα να αφήσω. Άσε που την γκάιντα δεν την έβλεπα τόσο σοβαρά. Εκείνοι όμως, μου ζητούσαν να βοηθήσω να μη χαθεί το είδος αυτό της μουσικής… μέχρι που μια μεγάλη δισκογραφική εταιρία ήρθε στο Διδυμότειχο και έγινε εδώ τελικά η ηχογράφηση, σε δίσκο 78 στροφών…”, περιγράφει ο κ.Χρηστίδης.
Ακολούθησαν νέα συμβόλαια δίσκοι, cd… Η γκάιντα δεν έφυγε από τη ζωή του. Σήμερα διδάσκει στους νεότερους και είναι μπροστάρης στο “3ο φεστιβάλ γκάιντας Διδυμοτείχου”.
Σχεδόν όλα τα εγγονάκια του παίζουν κάποιο μουσικό όργανο είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά. Κανένα όμως δε συνέχισε εν τέλει την τέχνη του παππού…
ΠΗΓΗ ΑΠΕ
